- 1.
- [polino.0o.formala]
- [1]
(super unuhava
komuteca
ringo `bb R`)
Tia vico en
`bb R`,
ke la nombro de ĝiaj nenulaj
termoj estas finia:
oni signas per `bb X^i` la polinomon,
kies `j`-a termo egalas al la unuo de la
ringo,
se `i=j`, kaj al ties nulo
aliokaze;
la polinomon `bb X`
(t.e. `bb X^1`)
oni nomas argumento;
la polinomon
`(a_i)_(i in NN)`
oni ofte signas per
`sum a_i bb X^i`.
Specifaj polinomoj:
nulpolinomo,
unuopolinomo,
monomo,
binomo;
Epitetoj por polinomo:
konstanta,
reduktebla,
nereduktebla,
prima;
atributoj de polinomo:
argumento,
koeficiento,
termo,
grado,
radiko;
rilataj algebraj strukturoj:
polinomringo.
- 2.
- [polino.0o.funkcio]
- PIV1
polinoma funkcio.
Rim.:
Bricard [2] proponis la
formon „polinomjo“ kaj vicon da similaj terminoj, derivitaj
aŭ ne de radiko „nomj“:
ununomjo,
monomjo,
dunomjo...
Tiuj ĉi formoj ne enradikiĝis. Vd ankaŭ la
rimarkon sub plurtermo.
Rim.:
La nocio polinomo historie fontas el la polinomaj funkcioj, kiel
ekz-e `x^2+3x+7`. La unua senco koncernas
formalajn polinomojn kaj prisilentas la analitikan fonon de la nocio,
okupiĝante nur pri la vico de „koeficientoj“.
En multaj kutimaj kuntekstoj la bildigo inter polinomoj kaj polinomaj
funkcioj estas bijekcia, sed ne ĉiam. Same kiel ekzistas
plurargumentaj polinomaj funkcioj, la ĉi-supra formala nocio estas
vastigebla ankaŭ al pluraj „argumentoj“: la pliajn
argumentojn oni ofte signas per `bb Y` kaj
`bb Z`. Se estas pli ol tri argumentoj,
oni ilin signas
per `bb X_i` kun suba
indico.