-
La mondoparto oriente de antikva Grekujo,
pli malpli ampleksanta Azion kaj eventuale orientan
EÅropon:
Dio la Eternulo plantis Äardenon en Eden en la Oriento
[6];
nelonge post la resurekto de Jesuo Kristo, li eniris unu el la kutimaj Åipoj,
kiuj transportis feron, Åtalon, oron kaj spicojn el Oriento
[7];
la spirito de la Oriento kaj la teĥniko de la Okcidento
[8];
en la 70aj jaroj, kiam okazis granda ekspluatado en la Meza Oriento,
laborantoj el diversaj landoj amase kaj konkure eniris la golfan regionon
[9];
eÅropanoj pli bone komprenu la kompleksecon de Proksima Oriento
[10].
Rim.:
La antikva mediteranea civilizacio (palestina, greka, roma) vidis sin
â same kiel la Äina â en la centro de la mondo kaj do Äio oriente de
Äi oni nomis âla Orientoâ. Pro komuna
historia, religia kaj kultura-politika fono oni plu uzas tiun dividon de la
mondo, kvankam la limoj ene de EÅropo ÅoviÄis okcidenten ekz-e en la tempo de Malvarma
Milito.
6.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Genezo 2:87.
Rafaela Urueña: Vojoj al la sankta urbo, Monato, 2000/03, p. 248.
Yamasaki Seikô: Novjara klaÄo super konjako, Monato, 2000/06, p. 259.
MU Binghua: Eksporto de laboristoj, Monato, 2000/10, p. 1010.
Monato, Marko Naoki Lins: Judaj premgrupoj en Bruselo, 2004