^*ordinar/a ^UV

1.

Ne diferenca je la kutimo: ordinara morto (pro alta aĝo) [1]; lignaĵistoj ordinaraj kaj artaj [2]; ordinara hontemo de l' junaj knabinoj [3]; [ŝi] kuris rapide, kiel tio estas ebla por ordinara homo [4]; je la tria horo ŝi devis esti sur sia ordinara loko de la kudrejo ^Marta ; estus ja malsaĝe pensi, ke poeto estas alia, ol la ordinaraj homoj, inter kiuj ofte troviĝas naturoj pli poetaj [5]; tiuj aferoj estas tiom ordinaraj, ke ili ne estas priparolindaj [6]; Cseh tiam decidis ne fari kurson en la ordinara senco de la vorto, sed simplan konversacion [7]. konvencia, kutima¹, normala¹, tradicia

2.

Ne diferenca je la normala grado: mi estis ankoraŭ juna, kaj, posedante ordinaran lernejan sciadon, mi estis donita al botisto, por lerni [8]; kvankam la leviĝo atingis apenaŭ la trionon de la ordinara alteco, jam la tuta bordo estis subakvigita [9]; neordinara beleco [10]; Platono volas emfazi tiun scion kiu superas ĉiun ordinaran scion [11]. averaĝa, meza², modera

Laŭ ordinara maniero; laŭkutime; plejofte, regule: ĉiu amas ordinare personon, kiu estas simila al li [12]; anstataŭ ‚ci‘ oni uzas ordinare ‚vi‘ [13]; li pagu tiom da mono, kiom virgulinoj ordinare ricevas dote [14]; mia najbaro ordinare vizitas min ĉiutage [15].

Ordinara iro de aferoj, atendebla stato ilia: amuzoj ne mankis kaj, kontraŭ la ordinaro, la nombro de la dancantoj estis granda [16]; tuj sekvas malfeliĉoj ekster ordinaro [17]! kelkaj momentoj diamantigitaj ⫽ ekster karbonan ordinaron ⫽ de la tempa fulgiĝo [18].

Ordinara homo nek eminenta nek maleminenta, sen rimarkindaj apartaĵoj: ĉar la patrino de sinjoro Broadbent apartenis al ia antikva, nobela familio, ili pensas, ke ili rajtas de supre, malestime rigardi al ni, ordinaruloj [19]; fari tion kun plena silento estus superi la kapablon de ordinarulo [20]; ĉu ordinarulo ŝtele rigardas malantaŭ sin [21]?

1.

Diferenca je la kutima ordo: Dio faris per la manoj de Paŭlo eksterordinarajn miraklojn [22]; nun la soldato sciis, kia eksterordinara fajrilo tio estis [23]; tute eksterordinara vojaĝo [24]; la afero, kiun la reĝo postulas, estas tiel eksterordinara, ke neniu povas tion plenumi […] krom la dioj [25]; aparta², ekscentra, ekstra², ekstravaganca, escepta, mirinda, originala³, unika²

2.

Diferenca je la normala grado: eksterordinara saĝo [26]; eksterordinara brilo [27]; la reĝino ekvidis ŝian eksterordinaran belecon [28]; en la sama momento okazis io eksterordinara [29]; sidas efektive tute eksterordinara forto en tia malgranda besteto [30]; mi vidis eksterordinaran nombron da personoj, kiuj havis abomenegon por sia ekzisto [31]. ekstrema², elstara², enorma, supera, supermezura

1.

Ne ordinara: neordinara beleco ^Fab3 ; la barbaroj montris al ni neordinaran bonecon [32]; ambaŭ teksistoj […] komprenigis la neordinaran desegnon [33].

2.

[34] (p.p. punkto a rilate al kompleksa funkcio f) Tia, ke f estas holomorfa en malfermita disko kun centro a, krom ĉe a mem: la funkcio (z-a)^-1 akceptas neordinaran punkton en a. poluso

Rim.: Kelkaj matematikistoj uzas „singulara“ [35] ĉi-sence. Tio ŝajnas malkonsilinda pro la ĝis nun pure gramatika senco de „singularo“. Bricard parolas pri „neordinara punkto“ de funkcio, sed ja pri „singulara punkto“ de kurbo. Tio ne aspektas tre konsekvenca uzado. Aliaj proponas „singularaĵo“ [36] aŭ „apartaĵo“ Deneva kun signifo „neordinara punkto“. Supozante, ke tiaj mallongigaj formoj estus utilaj, sufiĉus diri „neordinaraĵo“.

(evitinde)

Menstruo: ĉe Sara ĉesiĝis la virinaj ordinaraĵoj [37].