^*afabl/a

1.

Plaĉa per ĝentileco, akceptemo, agrablaj vortoj, komplezo: afabla ridetado [1]; afabla saluto [2]; malgranda domo, blanka kaj afablaspekta [3]; afabla vorto pli atingas ol forto ^PrV ; apud plena manĝotablo ĉiu estas tre afabla ^PrV ; kiu agas afable, vivas agrable ^PrV ; David aliris al tiuj homoj kaj afable salutis ilin [4]; esti afabla al ĉiuj, instruema, tolerema [5]; ĉu vi ne volas esti tiel afabla kaj sidiĝi [6]? la virino akceptis ilin ambaŭ eksterordinare afable, kovris longan tablon kaj donis al ili grandan pladon da griaĵo [7]; (figure) la suno tre afable enlumis tra la malgranda fenestro [8]. ĝentila, agrabla, plaĉa, simpatia, kara¹, komplezema, dolĉa³, ŝatinda, aminda, helpema, bonvol(em)a, bonkora, varmkora², komprenema, homeca², varma⁴, amika, amikema, gastigema, societema.

2.

(pri programa produkto) Facile uzebla por sensperta uzanto: afabla programo, interfaco, fasado; en Unikso […] programoj estu laŭeble malgrandaj, faru laŭeble precizan taskon, kaj afable kunlaboru kun aliaj programoj [9].

Montranta aŭ esprimanta malbonvolon, malfavoran humoron: lia malafabla vizaĝo iom glatiĝis ^BdV ; malgranda homo kun eksterordinare malafabla kaj malkontenta vizaĝo elvenis ^BdV ; li havis nur tre malafablan opinion pri ŝia prudento, ĉar ŝi nur malofte zorgadis pri abstraktaj konsideradoj ^BdV ; rigardi malafable ^PrV . li ŝajnigis sin fremda al ili kaj parolis kun ili malafable [11]; la gardostaranto malafable akceptis ilin kaj batis ilin per la pafilo [12]. malĝentila, malagrabla, malplaĉa, malsimpatia, malpacienca, grumblema, acida², abrupta, lakona, malvarma³, malsocietema, mizantropa.