^*vok/i ^UV

(tr)

1.

[vok.0i.KOMUNE]

Laŭtigi la voĉon por atentigi pri si, eventuale petante venon, helpon ks: al vi, ho viroj, mi vokas [1]; kaj en tiu tago la Eternulo vokis, ke oni ploru kaj kriu [2]; li promenis tra senhoma kvartalo […] kaj li tute ne imagis ke junulina voĉo povus lin voki tie ^ChB ; „Stef!“ vokis altkreskulo kun longa barbo ruĝbruna ^ChR ; senpacience ni atendis la momenton, kiam panjo vokos, ke Krist-Infano venis ^FSI ; ŝi vokis pli kaj pli laŭte, kriis, kriegis, samtempe piedbatante la pordon, sed venis neniu respondo, neniu reago [3]; mortonte li vokis […] Dio, kial vi forlasis min? ^KKr ; jen oni ree vokas nin, ni iru, la aviadilo ne atendos nin eterne ^CKv ; kiam mi serĉis aŭtobuson, tri punkuloj kun gitaroj ĉe la bordo de la strato vokis min [4].

2.

[vok.0i.alvoki]

Sciigi al iu, ke li devas veni, alvoki, inviti: voki iun per gesto, letero; ili vokis Loton, kaj diris al li: […] kiuj venis al vi dum la nokto? [5]; [li] sendis voki lian konstantan kuraciston [6]; mia sorto min vokas^Z ; la tasko vokas min; oni envokis la vagvendiston kun liaj komercaĵoj, sed nur por ke ili povu amuziĝi pri li ^Fab3 ; la okuloj aspektis kiel vokantaj al kompata helpo, kaj la lipoj tremetis ^ChC ; fine ni haltis, mia kondukanto manvokis min kaj ni elpaŝis ^VaK ; Zemokin mi flankenvokis sub iu preteksto por demandi lin pri la afero ^VaK ; (figure) magistriĝo vokis, ankaÅ­ urba vivo post studado en la universitata vilaĝego [7]; la morto ŝercon ne komprenas: oni ĝin vokas, ĝi venas ^PrV ; venas kvazaÅ­ vokita kaj petita ^PrV (ĝustatempe); multaj vokitoj, sed ne multaj elektitoj ^PrV . venigi¹

3.

[vok.0i.telefoni]

Telefonvoki: iam dum tiu replanado mi vokis ŝin en Italio por fari demandojn [8]; ĝis la vokita telefonnumero sin anoncos, ni legu unu Unuminutan Novelon [9].

4.

[vok.0i.elvoki]

(figure) Elvoki²: ekde kiam mi ekkonis Rikon, mi sentis ion neordinaran en li, ion, kio povus voki krimon ^ChV ; Esperanto vokis la atenton de la internaciaj amas-komunikiloj [10]; la dua plena albumo de Eterne Rima tuj vokas nian atenton ekde la titolo [11]. posttiri², provoki²

[vok.0o.vokado]

Ago voki, rezulto de tiu ago: li ne aŭdis vian vokon; post la subiro de la suno tra la militistaro ekkuris voko: ĉiu en sian urbon, ĉiu en sian landon [12]; de ĉie aŭdiĝis vokoj pri kompato, vokoj pasiaj, obstinaj, kiuj baldaŭ ŝanĝiĝis en unu ĝeneralan krion ^QuV ; la sanskritaj preĝoj kaj sanktaj vokoj estas murmurataj de pastroj ^Ret ; voko al la dioj ^Ifigenio ; atendu la vokon de la reĝo ^Iŝtar ; li sentis la potencan vokon al tiu tasko ^VivZam ; sekvi la vokon de siaj deziroj ^Tor .

(tr)

1.

[vok.al0i.iun]

Voki al si: Isaak alvokis Jakobon kaj benis lin [13]; alvoku la laboristojn kaj donu al ili la salajron [14]; Paŭlo alvokis unu el la centestroj, kaj diris: konduku ĉi tiun junulon al la ĉefkapitano, ĉar li havas ion por diri [15]; mi alvokis vin, por ke vi helpu min kunvoki la reprezentantojn [16]; vin mi alvokas kiel atestantojn, ke mi metos finon al ĉi tiuj friponaĵoj [17]; ŝi tuj interrompis sin vidante taksion, kiun ŝi vigle alvokis ^CKv ; homo, kiu agas tiel, alvokas (altiras) murdon al si ^ChV ; kunvoki

2.

[vok.al0i.ion]

Peti ion vokante: la ĝenerala kunveno alvokas ĉiujn kunlaborantojn […], ĉu partianojn, ĉu senpartiajn kamaradojn – […] helpi al la administracio ^Metrop ; la fakaj organizaĵoj estis alvokitaj prepari proprajn konkretajn programojn ^EeP ; [per] la Rezolucio 1 […] la 53-a UK en Madrid (1968) alvokis la Esperanto-organizaĵojn instigi siajn registarojn akcepti ĉiujn konvenciojn rilatantajn al la Homaj Rajtoj ^EeP ; ili do ekmilitis kaj alvokis la ceterajn kantonojn al helpo ^FSp ; li alvokis la junularon sin dediĉi al internacia kunlaboro [18]. admoni, apelacii, instigi, inviti

[vok.al0igxo.KOMUNE]

Destina inklino al iu grava celo, vivtasko, al iu profesio: alta patrina alvokiĝo, kiu eĉ en tiu ĉi sia refiguraĵo purigas la koron ^BdV ; uzi esperanton, sed konstante privilegii unu kulturzonon, estas memkontraŭdira, Esperanto havas sencon nur kiel trakondukilo […] aŭ ĝi respondos al tiu sia alvokiĝo, aŭ ĝi mortos ^BonaLingvo ; la plej bonaj diplomitaj servis en la plej malfacilaj lokoj kiel parto de la humanista alvokiĝo [19]; sian tutan vivon [ŝi] malamis Esperanton, kiu por ŝia edzo estis „kvazaŭ alvokiĝo, ia misio“ [20]. destino, konscienco, vivcelo

(tr)

1.

[vok.el0i.KOMUNE]

Voki por elirigi: li elvokis Lazaron el la tombo kaj levis lin el la mortintoj [21]; unu post la alia [li] elvokis la infanojn ^VaK ; la kapitano pensis elvoki la markizon al duelo ^KPr ; per mallaŭta „bhai! bhai!“ [li] elvokis ilin el la arbaro ^IKr ; ne elvoku lupon el la arbaro ^PrV .

2.

[vok.el0i.FIG_kauxzi]

(figure) Okazigi, estigi, kaŭzi: tiu ĉi demando per sia naiveco elvokos ridon[22]; trafaj formuloj elvokas entuziasmon kaj aplaŭdojn ^Ret ; modelo, por elvoki imitadon ^Hamlet ; jen Cezaro la granda falis! Antonio elvokas kompaton por Cezaro kaj koleron kontraŭ la murdintojn ^Ret ; aranĝadi cirkludojn, elvokantajn miron pro sia lukso kaj malbona gusto ^QuV ; mi klopodis elvoki lian amon, por malfeliĉigi lin, kaj per tio servi al mia diino ^Iŝtar ; ĉi tiu apenaŭ rimarkebla aludo elvokis fortan ruĝon sur la vangojn de la bela virino ^RBa ; vorto […] elvokanta konfuzon kun aliaj vortoj [23]. veki.

3.

[vok.el0i.FIG_anime]

(figure) Prezenti al la spirito vivan vidbildon: lia fantazio devas elvoki en lia spirito la tutan okazintaĵon kun ĉiuj […] detaloj ^Ret ; oni elvokas la bildon de ŝipo batata de la ondoj kaj vipata de ventego kaj pere de tiu bildo oni prezentas la danĝeron, kiu minacas ^Ret ; bona oratoro, al kiu ŝajnas, ke la preparita fino ne elvokus pli fortan efikon, rezignas pri ĝi ^Ret ; Alice, spiranta per la ribela aero, ne devus elvoki en mi tiajn idekunrilatojn ^Metrop ; la sprita penado mallongigi sian vojon elvokis, kiel ŝajnas, ankoraŭ pli eksterordinaran elpenson ^FK .

(tr)

[vok.kun0i.KOMUNE]

Voki al kunveno: Moseo kunvokis ĉiujn Izraelidojn, kaj diris al ili: aŭskultu, ho Izrael, la leĝojn kaj la regulojn […] [24]; mi kunvokis kontraŭ ili grandan kunvenon [25]; la mastrino […] kunvokas la tutan familion, por aŭskulti, kiel sovetia inĝeniero muzikas List’on ^Metrop ; noktmeze oni kunvokis urĝan partikunvenon kune kun la aktivistoj [26]; Zamenhof revis kunvoki „kongreson por neŭtrale-homa religio“ ^Zam .

(tr)

1.

[vok.re0i.KOMUNE]

Voki, por ke iu aŭ io revenu: grupo da laboristoj estis revokata al la hejmo ^InfanTorent2 ; la granda princo revokis la lojalan filon laŭ sia promeso, kaj nomis lin reganto de bela lando ^Iŝtar ; tri el ili, ĉiu havante glavegon, sin defendis kaj laŭeble penis revoki la ceterajn ^Rob ; saĝa patro lin revokis al realo for de l' revoj ^VivZam ; malfeliĉa maljunulo! la ĉiela Patro revokis lin (li mortis) al si [27]; (figure) la granda stacidomo revokis ĵus la feliĉan ekscitiĝon de la junaj jaroj, kiam lia plej ŝatata odoro estis tiu de la lokomotiva fumo ^LGA ; (figure) mi uzas la okazon por revoki en vian memoron la nomon de […] [28].

2.

[vok.0i.nuligi]

Deklari, ke io antaŭe dirita, ne plu validu: leteron, skribitan en la nomo de la reĝo kaj sigelitan per la reĝa ringo, oni ne povas revoki [29]; hodiaŭ estas granda tagmanĝo ĉe la urbestro, en efektiveco oni volis ĝin revoki, sed estis por ili jam tro malfrue, la manĝo estis jam pretigita [30]; ŝi volis revoki siajn pasintajn jarojn ^HsT ; mi ordonis sendi ilin en la kamparajn punlaborejojn […] sed tuj mi revokos la decidon ^QuV . fordecidi, malagnoski, revizii

Altelefoni: la edzino diris, ke […] oni tuj telefonvoku la direktoron ^KrM ; Bruno […] lin telefonvokis petante permeson uzi kelkajn kanzonojn de li en Esperanto [31].

[vok.jugxeja0isto.JUR]

Juĝhelpanto, kiu vokas akuzitojn kaj la atestantojn al juĝeja kunsido, tenas en ĝi ordon, eventuale konsilas: en sia ofico kiel juĝeja vokisto Aapo estis brava viro [32].