^*van/a

1.

Ne produktanta efikan rezulton; senutila: nia voko ne restos vana [1]; al vi klopodojn kaj al mi suferojn vi kaŭzas, tamen ambaŭ estas vanaj (senfruktaj) [2]; ili komprenis, ke ĉia serĉado estus vana [3]; mi parolos antaŭe mem kun la posedantino […], vi ne estu elmetata al vana malagrablaĵo ^Marta ; la juna barono kunportis sian fajfilon, sed ĉiuj liaj penoj […] eligi ian tonon, estis vanaj ^Fab3 ; en ĉiuj tiuj libroj troviĝas nur vanaj sistemoj kaj ne eĉ unu sola utila afero [4]; lecionoj al profesoro estas vana laboro ^PrV ; kontraŭ forta mano la leĝo estas vana (senpova) ^PrV ; servo al Dio vana (senrekompenca) ne restas ^PrV . sencela, senpova, sensenca, senrezultata, superflua, vanta¹

2.

Havanta nur ŝajnon sen realeco; neefektiva: eh, tio estas nur vanaj minacoj [5]! mi vidis kun ĝojo, ke miaj duboj estis vanaj [6]; ĉiuj miaj esperoj estis vanaj, mia edzo ne reaperis [7]; ili parolas vanajn vortojn, ĵuras mensoge [8]; Lia graco donacita al mi montriĝis ne vana [9]. ŝajna, svaga

Sen rezulto; senutile: ĉiuj niaj vortoj pereus vane [10]; ĉiuj niaj laboroj pereos vane [11]; vi fariĝis ofero de liaj intrigoj, […] de kiu[j] mi vin vane avertadis [12]; vane vi tentas, mi ne konsentos ^PrV ; el malplena telero vane ĉerpas kulero ^PrV .

Senrezulteco, senfrukteco: la pensoj de Adaha sin okupis ne nur […] pri la vaneco de knabinaj revoj [13]; spertoj en la antaŭa kongreslando konvinkis min pri la vaneco kaj la malhomaj efikoj de la embargo [14]; la kreitaro subiĝis sub la vanecon, ne volonte [15].

(tr)

Senigi je esperita rezulto, senfruktigi, fiaskigi: ilian laboron vanigus la foresto de asocio [16]; tiuj kirasitaj grandeguloj vanigis ĉiun kontraŭbatalon [17]; mi ne vanigas la gracon de Dio [18]; klarvideble estas en ĉio ĉi tio la mano de la Eternulo, kiu volas uzi vian kortuŝan fidelecon kiel ilon por vanigi la malvirtajn planojn de fanatikuloj [19]. estingi, malaperigi, malvalidigi, nuligi, senvalorigi