^*izol/i

(tr)

Apartigi de la aliaj, malhelpante ĉiajn komunikojn aŭ rilatojn: izolita domo de leprulo [1]; tuberkulozulon, frenezulon; izoli monumenton; malriĉa vidvino loĝis en izolita dometo [2]; sin izoli en sia funebro, laboro; la kalumnio izolis lin for de liaj amikoj; izolitaj familioj, kiuj renkontante unu alian en la bazaro de Pi-Bailos povis eĉ ne scii, ke ili estas najbaroj en la dezerto [3]; suferoj ne venas izolitaj^Z ; izoli frazon de la kunteksto.

a)

Ĉesigi ĉian kontakton kun korpoj kondukantaj la elektron: oni devas zorge izoli la kondukilojn; Dielektriko [povas esti] vitro, uzita por izoli lineojn de altaj tensioj, [...] plasto, kiel polivinil-klorido, por izoli elektrajn kablojn [4].

b)

Apartigi korpon for de la ĥemiaj elementoj, kun kiuj ĝi estas kombinita: aluminio estas la plej abunda metalo en la tero, sed Ørsted povis izoli la metalon nur en 1807 [5].

baro, muro

1.

Kiu izolas, malproksimigas de ĉio: li estas ... en izola ĉasdomo de la reĝo [6].

2.

Izolita, troviĝanta en izoleco: sian celon [ili] atingos pli rapide, ol per izola agado [7]; vivi izole, sen amikoj.

Apartigo, senigo je kontaktoj aŭ rilatoj: „Izolo“ (poemaro de Kaloĉajo) [8]; korpo tie ĉi kaj cerbo ĝuas pacon de l' izolo [9].

Doktrino laŭ kiu regno plejeble malmulte interagu kun aliaj regnoj, milite, pace, komerce aŭ alimaniere: la ŝoguna registaro konservadis 300-jaran izolismon ene de la longdaŭra feŭdisma socio [10].

1.

Kiun oni izolis aŭ izolis sin; ial troviĝanta aparte de aliaj: malpura li estas: li estu izolita, ekster la tendaro estu lia loĝejo [11]; apenaŭ povas ekzisti homoj ― krom eble loĝantoj en plej izolitaj lokoj [12].

2.

a)

[13] (p.p. punkto x de topologia spaco, rilate al subaro A) Tia, ke ĝi apartenas al A, sed ne estas akumuliĝa rilate al ĝi (alidire: ekzistas ĉirkaŭaĵo de x, kies nura komuna punkto kun A estas x mem): en spaco kun diskreta topologio ĉiu ajn punkto estas izolita rilate al ajna subaro, ĝin enhavanta. akumuliĝa.adhera.

b)

(p.p. vertico de grafeo) Tia, ke neniu eĝo estas al ĝi incida.

Rim.: Supozeble ankaŭ la pli malpeza sinonimo „izola“, uzata ekster matematiko, tre bone taŭgus ĉi-kuntekste.

Stato de io aŭ iu izola: la profunda arbara izoliteco [14]; ho, kiel mi memoras ĉiun loketon kaj ĝian sanktan profundan izolitecon [15].

Subportilo el izolanta substanco por izoli elektran kondukilon: konduktanto, ekzemple metalo, havas altan konduktivon, kaj izolilo, ekzemple vitro aŭ vakuo, havas malaltan konduktivon [16]; silicio sur izolilo estas teknologio de fabrikado de icoj (ekz. procesoroj) [17].