^*sol/a ^UV

1.

Neakompanata, ne estanta kun aliaj, izolita: li ĉesis promeni sola kaj komencis serĉi societon [1]; ili apartenu al vi sola, sed ne al aliaj kun vi [2]; se vi blasfemas, vi sola suferos [3]; preteriris sola paro, brako sub brako [4]; forkuros la tuta popolo, kiu estas kun li, tiam mi mortigos la reĝon solan [5].

2.

Nehelpata: li prenis sur siajn ŝultrojn nian tutan aferon, […] li sola subtenadis ĝin tiel longe [6]; kion povas fari li sola kontraŭ cent dudek homoj [7]?

3.

Unu kaj neniu kroma: en la tuta afero mi sola estas kulpa [8]; ne diru, ke ĉiuj junuloj filoj de la reĝo estas mortigitaj, ĉar nur Amnon sola mortis [9]; ŝprucu sur ilin nur unu solan guton de tiu ĉi trinkaĵo, tiam iliaj brakoj kaj fingroj disfalos [10]. nur

4.

Ununura ekzistanta, unika: mi estis filo dorlotata kaj sola de mia patrino [11]; funebru kiel pro sola filo, ploru maldolĉe [12]; en la nuna minuto Esperanto, vere, aperas kiel sola kandidato por lingvo internacia [13]; tio estas la sola vojo, kiu kun plena certeco alkondukos nin al nia celo [14].

unuopa

1.

Izolite, neakompanate aŭ nehelpate: promeni sole; sole per miaj piedoj mi trairos [15]; malfeliĉo malofte venas sole ^PrV ; baldaŭ montriĝis, ke nur la vorto „Esperanto“, (sole aŭ kun aliaj vortoj), klare diferencigas nian lingvon de aliaj [16].

Rim.: En tiu senco oni uzas prefere la adjektivan formon.

2.

Estante ne pli multa aŭ konsiderate sen iu aŭ io alia; esceptante la aliajn; nur: tio estas la sole ebla natura irado de la aferoj [17]; mi perdus la estimindan kaj karan homon, kiu ne sole donas al mi feliĉon de koro, sed per sia laborado ankaŭ asekuras mian ekzistadon ^Marta ; [ili] ĝuas ne sole ĉiujn bonojn de la vivo, sed ankaŭ la honoran nomon de „instruituloj“ [18]; al ĉia lando oni povas veni ne sole de oriento, sed ankaŭ de okcidento [19]; tian anaron oni povis ne sole ekvidi, sed eĉ senti de malproksime [20].

Rim.: Por insisti, Zamenhof uzas ofte, kvazaŭpleonasme, la duoblan esprimon sole nur: en la lingvo internacia oni devas obei sole nur la logikon [21]; el tiu ĉi tuta grandega nombro nur du, sole nur du atingis efektiviĝon [22]; la domon de David sekvis sole nur la tribo de Jehuda [23].

1.

Soleco: en nord' unu pino en solo dormetas sur nuda altaĵo [24]; noktinkuba solo [25].

2.

Prezento de unuopa artisto; peco destinita por tia prezento: la doma instruisto ludos solon sur la fluto ^Fab3 ; la pionira himno, poste marŝado kun ruĝaj flagoj, poste solo-elpaŝoj ^Metrop ; persona etoso […] kutime ĉeestas liajn solo-koncertojn [26]. solisto

Stato de iu estanta sola: dum li preĝis en soleco, la disĉiploj estis kun li [27]; ŝi sidis en sia soleco, sed neniam la tempo tiel rapide forflugis por ŝi [28]; lia brusto pleniĝis de la sento […] soleco [29]; konvalo el la soleco de la arbaro [30]; la edziĝa altaro savis la junan virinon de la suferoj de soleco ^Marta .

Izolita; malproksima je ĉiuj aliaj; malhavanta kunulojn; senakompana; senhelpa: korfavoru min, ĉar mi estas soleca kaj mizera [31]; li atingis malgrandan preĝejon, kiu staris tute solece sur monteto [32]; urbo fortikigita estos solecigita, loĝloko estos forlasita kaj forrestigita [33].

Absolute sola; ununura, solega: ŝiaj geavoj […] havis en ŝi sian solsolan konsolon [34]; solsole pri tio mi devis pensi, kiamaniere eki la amludon [35].