pedant/a

pedanta

serĉi 'pedanta'

[pedant.0a]

1.: [pedant.0a.ekzaktema]; (iu, io) Precize, detale kaj iom rutine zorganta precipe pri malgravaĵoj: pedanta ordo; ŝi fariĝis pedanta (diligentega, senmanka) vizitantino de la kunvenoj; ne venis ankoraŭ la tempo, ke ni estu tro pedantaj [1]; se ni volus esti pedante gramatikaj, tiam […] ekzemple ni devus diri: „riĉulo pensas, ke ĉio devas servi al ĝi“ (ĉar ni parolas ja ne sole pri riĉaj viroj, sed ankaŭ pri riĉaj virinoj) [2]; oni ne estu tro pedanta, kritikante la esperantan „memstara“ kiel (fi)germanaĵon, ĉar „ne ĉio memstara ĉiam staras“ [3]. detala, preciza
2.: [pedant.0a.pseuxdoklera]; (iu, io) Posedanta nur mezkvalitan klerecon, sed kredanta sin tre klera kaj parade montradanta siajn konojn: teda kaj pedanta homo; (figure) per la ĥaosa kaj pedanta citado de vortoj el lingvoj, kiujn li ne scipovas, li kredas, ke li montras sin lingvisto; enuiga kaj pedanta elokventeco.

1. L. L. Zamenhof: Lingvaj Respondoj, 4. Vortaroj
2. L. L. Zamenhof: Lingvaj Respondoj, 8. Personaj pronomoj
3. Wim Jansen: La germana kaj Esperanto, Monato, 2000/04, p. 27

angle:: pedantic
beloruse:: пэдантычны
ĉeĥe:: malicherný, pedantský, puntičkářský
ĉine:: 烦琐 [fánsuǒ], 煩瑣 [fánsuǒ], 迂腐 [yūfǔ], 迂執 [yūzhí], 迂执 [yūzhí], 迂儒 [yūrú]
france:: 1. pointilleux 2. pédant (adj.)
germane:: 1. pedantisch
hispane:: 2. pedante
hungare:: 1. pedáns, precíz, akkurátus 2. szőrszálhasogató, betűrágó
japane:: 学者ぶった [がくしゃぶった], 些事に拘泥する [さじにこうでいする]
katalune:: 1. primmirat, minuciós 2. pedant, presumptuós
nederlande:: verwaand, pedant
pole:: 1. pedantyczny, akuratny (pot.)
portugale:: pedante
ruse:: педантичный
slovake:: malicherný, pedantný, puntičkársky
svede:: 1. pedantisk
ukraine:: педантичний

serĉi 'pedanti'

[pedant.0i]

(ntr)

: [pedant.0i.KOMUNE]; (komune) Agi pedante, tro precize zorgante pri bagateloj: nenio malpermesas, ke vi rigore pedantu […] kaj neniam elipsu la vorton „lingvo“ [4].

4. M. M. Campagna: Re: Kiam esperanto ne estas „esperanto“, soc.culture.esperanto, 1996-12-28

serĉi 'pedantulo'

serĉi 'pedanto'

[pedant.0ulo]

: [pedant.0ulo.KOMUNE]; (komune) Homo skrupule, tre precize plenumanta taskojn, eventuale tro zorganta pri bagateloj: pedanto ebria pro sia ĵusa kleriĝo; en la libro troviĝas – ĉu por kontentigi pedantulojn? – gramatika vortareto [5]. magistro²

angle:: pedant
beloruse:: пэдант
ĉeĥe:: pedant, puntičkář, školomet
ĉine:: 学究 [xuéjiū], 學究 [xuéjiū], 书呆子 [shūdāizi], 書呆子 [shūdāizi], 书蠹 [shūdù], 書蠹 [shūdù], 迂夫子 [yūfūzǐ]
france:: pédant (subst.), cuistre
germane:: Pedant
hispane:: pedante
japane:: 学者ぶる人 [がくしゃぶるじん], 衒学者 [げんがくしゃ], 枝葉末節にこだわる人 [しようまっせつにこだわるじん]
katalune:: pedant (individu)
nederlande:: betweter
pole:: pedant
slovake:: pedant, puntičkár
ukraine:: педант

serĉi 'pedanteco'

[pedant.0eco]

: [pedant.0eco.KOMUNE]; Animstato, agmaniero de pedanto; akribio: ĉiu detalo estas plenumita kun plej laŭdinda diligenteco kaj pedanteco^Z; regula kaj metoda ĝis pedanteco; malakcepti korektojn kaj konsilojn estas pedanteco.
Rim.: Oni ofte perceptas pedantecon kiel nekonvena en situacioj postulantaj pragmatismon, dum akribion oni perceptas kiel konvena ekz. en scienca laboro.