^*vizaĝ/o ^PV

1.

La antaŭa parto de la homa kapo: ŝi kovris sian vizaĝon [1]; li lavis sian vizaĝon kaj eliris [2]; ne aperu plu antaŭ mia vizaĝo [3]; en la ŝvito de via vizaĝo vi manĝados panon, ĝis vi revenos en la teron, el kiu vi estas prenita [4]; ĉarma milda vizaĝo [5]; kun subite ruĝiĝinta vizaĝo kaj flamantaj okuloj ^Marta ; virojn mi serĉas, kiuj rigardas al la morto en la vizaĝon kaj lasas la danĝeron ludi ĉirkaŭ ili [6]; trafi per la parolo rekte en la vizaĝon ^PrV ; bela vizaĝo estas duono da doto ^PrV . frunto¹, mieno

2.

La vizaĝo rigardata kiel signo de sentoj, de emocioj, de karaktero; mieno¹, fizionomio¹: nur pano kun fromaĝo, sed afabla vizaĝo ^PrV ; ŝi […] kisis lin kun senhonta vizaĝo [7]; hazarda vorto subite ŝanĝis lian vizaĝon [8].

3.

(figure) Publika senriproĉeco, honoro: matrono Xing publike perdigis al ŝi la vizaĝon [9]; se neniu scius tion ĉi, ni ĉiuj povus savi la vizaĝon de via bopatrino [10]. aplombo, memfido

4.

(malofte) La videbla, antaŭa parto de objekto, ĝia fronto¹, ĝia fasado¹: la vizaĝa flanko de la domo estis turnita orienten [11]; la vizaĝo (supraĵo) de la tero [12]; malgranda drinkejo […] montris sian afablan vizaĝon al la vojaĝanto ^BdV .

(ntr)

Teni la vizaĝon, rigardi al iu flanko: ĉar ŝi vizaĝis al alia direkto, li ne povis rekoni ŝin [13].

(figure) Kiu havas du vizaĝojn², du malsamajn aspektojn, respektive vidatan kaj kaŝatan: mi mem ankaŭ — mi ne amas homojn duvizaĝajn; al mi tre plaĉas via senkaŝeco ^Revizoro . ambigua, faceto², malsincera

Kun la vizaĝo turnita malsupren; alteren: Abraham ĵetis sin vizaĝaltere, kaj ekridis [14]; li leviĝis renkonte al ili kaj kliniĝis vizaĝaltere [15]; mi senkonscie falis vizaĝaltere [16].

Rigardante unu al la alia: la pladoj […] estis metitaj sur ronda tableto, ĉe kiu ni sidis vizaĝ-al-vizaĝe [17]; la homoj vivadis en malgrandaj grupoj en vizaĝ'-al-vizaĝa proksimo [18]. frontalfronte