¹vibr/i ^PV

(ntr)

1.

[vibr.0i.tremmove]

Pri elasta korpo: regule kaj rapide tremi, tiel ke oni povas apenaŭ vidi, sed senti ĝin kaj eventuale aŭdi samfrekvencan sonon: la metala bruo de sonorilo vibranta ^KPr . alterni, svingiĝi, tinti, sonori

2.

[vibr.0i.sono]

Pri sono: svingiĝi regule inter du proksimaj frekvencoj tiel, ke estiĝas tremanta nefirma, ŝvebanta sono: tiuj vortoj, elparolitaj per voĉo vibranta, aliris rekte al la koro de la maljuna nobelulo ^KPr ; voĉo, en kiu vibris la energio de roma soldato ^QuV ; per voĉo en kiu vibris korpremo kaj timo, ŝi petegis, ke […] li kompatu ŝin ^QuV ; la birdoj kaskade plenigis la aeron per vibrantaj tonoj ^InfanTorent2 ; ŝiaj okuloj brilis melankolie, kaj ŝia voĉo vibretis de pli intima kamaradeco ol ordinare ^InfanTorent2 . interferi, moduliĝi, oscili

3.

[vibr.0i.FIG]

(figure) (poezie) Sento, emocio similanta fizikan vibradon, alterne rapide ŝveletanta kaj malŝveletanta: kontraŭ beleco tiel vibranta de pasio, kiel estas la ŝia, viro [ne] povas kontraŭbatali ^ChL ; en li vibras printempo, lia koro tamburas ^LGA . ebria², eŭforio, flagri, fluktui, skuiĝi

[vibr.0o.MOV]

Iu el la alternaj movoj de io vibranta: radioaparatoj kreas, laŭ sia grandeco, ankaŭ memvibradon, la tuboj vibrigas sin mem, kaj tiuj vibroj, sen la necesa ŝirmado, influas ankaŭ la antenon, kiu tiamaniere kaptas groteskajn ondojn: la aparato fajfas, knaras, bruas ^VaK ; [li] vidis […] tremeton ĉirkaŭ ŝiaj […] lipoj, kaj rimarkis vibreton en ŝia voĉo ^Iŝtar ; tiu ekscito estis la vibro de la feliĉo ^LGA . disonanco, interfero, frekvenco¹, tremo

1.

[Mankas mrk por aldoni tradukojn]

Kaŭzi vibradon de io: la aero, eligata forte el la pulmoj tra la gloto vibrigas la voĉajn kordojn, tiam ili ritme ekmoviĝas kaj pro siaj longeco, larĝeco kaj streĉiteco – principe tute same kiel ĉe la muzikaj instrumentoj – produktas diversajn sonojn ^Ret ; kvar elektraj motoroj troviĝas sub la ŝipo: rezulte, neniu stirilo kaj neniu helicoŝafto povas vibrigi kaj bruigi la ŝipon [2].

2.

[vibr.0igi.FIG]

(figure) Igi vibri³ la sentojn, tuŝi emocie: la infano alkuris al ŝi, […] balbutante tiun ĉarman vorton, kiu vibrigas la koron de patrinoj ^KPr ; varmega tagmeza suno brile lumigis la placon, la sekvantan tagon, kaj vibrigis (trembriligis) la aeron super ĝia brika pavimo ^Iŝtar ; li ricevis filinon kelkajn jarojn post la edziĝo [sed] tio ne tre vibrigis (ŝancelis) liajn sentojn ^HsT .

(malofte)

Plu vibri post la ĉesigo de la impulso estiginta la vibron: liaj timpanoj ŝajnis postvibri [pro la alarmilo] [3]; (figure) fine li ekdormas, kaj en liaj sonĝoj postvibras lernejaj bildoj, kiaj ĵus okupis lian maldorman cerbon [4]. sonori