^*rang/o ^PV

1.

Grado, ĉe kiu staras iu persono en difinita hierarkio: la diversaj rangoj de la eklezia, militista, administracia oficistaro; akiri nobelan rangon; okupi altan rangon en la socio; niaj amikoj reprezentus per si ĉiujn rangojn, statojn kaj klasojn de la homoj.

a)

[1] oni ne konfuzu militistan rangon kun la ofico; havi rangon kolonelo.

b)

pastra, episkopa rango.

c)

ĉiu emblemo entenas 13 ludkartojn diversrangajn.

2.

Grado de graveco de iu aŭ io: multaj rigardas Esperanton kvazaŭ ion ne seriozan, kvazaŭ distron aŭ ilon de dua rango; kaŭĉuko fariĝis nun unuaranga materio, kiel ŝtalo aŭ karbo.

3.

a)

(de `n` vektoroj de vektora spaco) Dimensio de la vektora subspaco, kiun ili naskas.

b)

^MatVort (de (n,p)-matrico `A` super korpo `bb K`) Dimensio de la vektora subspaco de `bb K`, kiun naskas ĝiaj vertikaloj; simb. `"rang" A`.

c)

(de homomorfio inter vektoraj spacoj) Dimensio de ĝia bildaro: la rango de endomorfio de finidimensia spaco egalas al la diferenco inter la dimensio de la spaco kaj la dimensio de la kerno de la endomorfio.

(ntr)

Okupi iun rangon: li rangas kiel ambasadoro.

^PIV1

Iu, havanta malsuperulojn en hierarkio, precipe militista: la ceteraj [membroj de la societo] estis funkciuloj de la cara registaro, efektivaj sekretaj konsilistoj kaj aliaj ranguloj [2]; la rangulo taskita pri la pridemandadoj diris al ni ke ni ne alkonduku ilin [al la malliberejo:] „Mortigu ilin“, diris li [3]. oficiro

Rim.: Vidu la rimarkon sub senrangulo.

(x)

Havi pli altan rangon; havi pli fortan rajton, prioritati: en la koro de la marksisma nocio de klasbatalo antaŭrangas la ideo ke la „paca“ socia vivo montras la venkon provizoran de la dominanta klaso [4].

Havanta en hierarkio aŭ en socio gravan, influan aŭ prestiĝan funkcion.

Homo kun grava posteno, funkcio aŭ rolo: estas pensige vidi, kiel altranguloj miskomprenas sin reciproke [5]. elito

Malpli grava, kvazaŭ estanta post unua rango de pli gravaj: tio estas duaranga demando [6].

Laŭ ordo donanta al pli altranga unuan lokon, al malpli altranga sekvan lokon: la plejmulto jam sidadis, laŭrange, sur feltotapiŝoj [7].

(tr)

Doni pli altan rangon, pli gravan oficon, promocii: la firmao ... min „rangaltigas‟ per la tasko de vojaĝagento [8].

Dono de pli alta rango aŭ ofico; promocio: mi ĉeestis ĉiujn ceremoniojn de oficiala plirangigo [9].

(ntr)

Ricevi pli altan rangon aŭ oficon promociiĝi: la lernantoj sentas sukceson, kiam ili rangaltiĝas [10]; li plirangiĝis regule, kaj 36-jara li fariĝis generalo [11].

Kun sama funkcio, potenco aŭ graveco en socio aŭ societo: estas multaj prononcaj variaĵoj de la angla kiuj inter si estas egalrangaj [12].

Homo egala al alia rilate oficon, gravecon, aŭtoritaton. kolego²

^PIV1

Iu, havanta la plej bazan rangon en hierarkio, precipe militista: oni ne povas degradi lin, ĉar li estas senrangulo [13].

Rim.: De logika vidpunkto ĉiu ŝtupo de la hierarkio devus esti konsiderata kiel rango, sed en iuj okazoj oni kutimas diri, ke la plej malaltaj ŝtupoj „ne estas rangoj “. Ekz-e, simpla soldato estas senrangulo, same kiel unuaklasa soldato, kiu tamen ricevis distingon lin apartigantan de la stato de simpla soldato. La vortoj rangulo kaj senrangulo baziĝas sur tiaj kutimoj.