^*hejm/o

1.

Loko, loĝejo aŭ konstruaĵo en kiu koncernulo vivas konstante, precipe la familia restadejo: la necesan grenon por via hejmo prenu kaj iru [1]; ŝi forlasis la amikojn kaj hejmon [2]; nur unu fojon ĉiujare estas al ni permesite viziti nian patran hejmon [3]; ni atingis nian hejmon, sed nia kabano estis amaso da ruinoj [4]; inter la fremduloj estis unu kantisto el nordo, el la hejmo de la nebuloj kaj nordaj lumoj [5]; sopiro al la hejmo ilin atakis [6]; Jehuda estis elhejmigita el sia lando [7]; azilhejmo [8]; studenta hejmo [9]; orfohejmo [10]; hejmestro en hejmo por mizeruloj [11]. domo, familio, mastrumi

2.

Komenca, deira aŭ normala pozicio: en TTT, hejmpaĝo estas tiu hiperteksta paĝo per kiu oni komencas esplori ies paĝaron; la „hejmen-klavo“ movas la kursoron en ties „hejman pozicion“, al la komenco de linio aŭ ekrano.

1.

De hejmo, rilata al hejmo: hejma lingvo ^EE ; la hejma lando [12]; ili flugis super la hejmaj lokoj [13]; li sentis kvazaŭ odoron el la hejmaj arbaroj [14]; nia lingvo […] estas al ili […] hejma (malfremda) [15]; hejma (negliĝa) vesto; hejma dometo estas kiel patrineto ^PrV hejmaj diaĵoj. senhejmaj malriĉuloj [16]; familiara, intima.

2.

Vivanta ĉe hejmo: hejma besto; sur la herbejo sin paŝtis sennombraj aroj de hejmaj bestoj: bovoj senkornaj kaj kornaj, ŝafinoj, kaprinoj, azenoj [17]. malsovaĝa.

En sia hejmo: ĉu s-ro N. estas hejme? reveni hejmen; senti sin kiel hejme (ne ĝeni sin, sidi komforte); al ŝi fariĝis en la koro ankoraŭ pli agrable kaj hejme [18]; tiu ĉi ideo en la publiko ne estas tiel hejme (kutime akceptata), kiel ĝi devus esti ^FK .

1.

Resti en hejmo: la UK okazis en lando, kie iam Esperanto hejmis nature [19]; domo, en kiu mia familio hejmis [20].

2.

(figure) Esti en sia normala, konvena loko aŭ medio: ĝoj' sovaĝa hejmas meze de l' naturo [21]; hejmas ankaŭ en la franca tiu dirmaniero [22].

Kvazaŭ hejma: la ĉambro estis tre hejmeca kaj komforta [23]; en la domo estis hejmece, kaj oni tie bone vivis [24]; la sonoj estis tiel solenaj kaj hejmecaj [25]. komforta

(tr)

1.

Disponigi hejmon: Kaj tio estas enkonduko al lia vojaĝo kaj unua renkontiĝo kun Roterdamo kaj la afabla akcepto fare de la CO-oficistaro, kiu lin hejmigas (kun pluraj malfacilaĵoj) en la konstruaĵo [26]; Kelkaj sefardoj hejmigis sin en Palestino [27]; (figure) ili hejmigis en siaj entreprenoj valorojn kaj laborrilaton kiujn ilia propra mastruma logiko konstante atakas [28].

2.

malsovaĝigi¹, malsovaĝigi²

malsovaĝa

1.

Fari iun lokon sia hejmo: ĉirkaŭ 2000 judoj alvenis de orienta Eŭropo kaj hejmiĝis en Belfasto [29]; dumtempe ili enhejmiĝis, kreante siajn proprajn kulturon kaj lingvojn [30]. enloĝiĝi, instaliĝi

2.

(figure) Adaptiĝi al iu loko, medio: post kelkaj tagoj li plene hejmiĝis inter la fulgonigraj viroj de la […] uzinoj [31]; ili ne povis, aŭ ne volis adaptiĝi, enhejmiĝi [32]. akomodiĝi, komfortiĝi

Eliri el sia hejmo: en elhejmiĝon, en kaptitecon ili iros [33]; Fradeko elhejmiĝis matene [34].

Reiri en sian hejmon; hejmiĝi denove: Sanĥerib, la reĝo de Asirio, elmoviĝis kaj iris kaj rehejmiĝis kaj restis en Nineve [35].

Vagulo: triono de la senhejmuloj sur la stratoj de Britio estas eksarmeanoj [36]; li estas aŭ senhejmulo aŭ drogulo [37]; kiam ili ne havas loĝejon, ili ne povas serĉi alian laboron, ĉar kompanioj ne volas dungi senhejmulojn [38].

Malnomada, ne migra, loksida, kies hejmo estas fiksita en difinita loko, kontraste al la nomadoj, kiuj kunportas sian hejmon dum siaj migradoj: konstanta fikshejma loĝanto ^Homaranismo ; la beduenoj kontraste al la fikshejmaj araboj.

fornosida, hejmosida