^*flat/i

(x)

1.

Provi plaĉi al iu, provi logi aŭ igi favora iun per troaj aŭ falsaj laŭdoj: konformiĝante al tiu kutimo, kiel vi ĝin nomas, vi flatas al ia malbona ^Marta ; batu malbonulon, li vin flatos ― kisu, li vin batos ^PrV ; kiu flatas al ĉiu, plaĉas al neniu ^PrV . favorigi, kaĵoli, karesi, persvadi, tenti¹

2.

Esti tre agrabla, eventuale iluzie, al: la interrilatoj videble […] flatis ŝian ambicion ^Marta ; la opinio de la gasto flatis kaj ĝojigis lin [1]; eble vi flatas al vi, ke vi falos kiel herooj [2]; tia amego flatis multege lian memestimon [3]; la edziĝo ne estas laŭ liaj principoj, sed tio flatos lian senton de la egaleco [4]. ĉarmi, iluzii², plaĉi

Kiu flatas, kiu konscie tro laŭdas: la sorto donis al mi rolon kvankam tre flatan, tamen samtempe ankaŭ tre ŝarĝan [5].

Homo, kiu emas flati: „ili ankoraŭ sekvas vin per la okuloj, eble eĉ sendas al vi salutojn“ daŭrigis la flatulo, la princo tedite sin turnis [6]; „en la servado de via sankteco mi trovos fortojn“ ― „flatulo!“, ekridetis la reĝo [7]; ili estas aŭ flatuloj, aŭ ventoflagoj, aŭ sendankaj [8]; ili malamas la flatistojn [9].

(tr)

Ade ĉirkaŭigi per flatoj: ĉirkaŭflatadi kaj ĉirkaŭflirtadi iun ^PrV .

Kiu ne flatas, sed male ofendas, vundas la dignon de iu aŭ io: la popolo, kutimiĝinta al turmentoj kaj sango, enuis ankaŭ, siblis, eligadis ekkriojn, malflatajn por la kortego [10].