^*strang/a ^UV

[strang.0a.KOMUNE]

Miriga pro malordinareco: ne surpriziĝu pri la fajrego […] kvazaŭ io stranga okazus ĉe vi [1]; tio estas tre strangaj malnovaj botoj por tiel riĉa sinjoro [2]; ŝi havis en la nokto tre strangan sonĝon […] ke ŝi rajdis sur la hundo kaj la soldato ŝin kisis [3]; la vaporo formis la plej strangajn figurojn, tiel ke estis terure ilin vidi [4]; en la florpotoj staris kapoj de mortintoj kaj rikanis, tio estis stranga ĝardeno por reĝidino [5]; akvo, kiu cetere havis strangan aldonan guston, preskaŭ kiel mara akvo [6]; aperis strangaj kreaĵoj, duone homaj, duone bestaj [7]; kio impresas vin kiel plej stranga en ĉi tiu afero ^ChB ? bizara, ekstravaganca, fremda, freneza, groteska, kurioza, nenormala, originala, skurilagrilo, muŝo

[strang.0ajxo.KOMUNE]

Tio, kio impresas stranga, nekutima: la jura konsilisto apogis sian kapon sur la mano, profunde spiris kaj meditis pri la tuta strangaĵo, kiun li vidis ĉirkaÅ­ si [8]; ekzistas iu strangaĵo en tiu ĉi vizaĝo ^Metrop ; kia nova strangaĵo enflugis al vi en la kapon? ŝi demandis, videble devigante sin esti serioza, tamen ne povante tute kaŝi rideton ^Marta ; kiam ŝi rimarkis liajn strangaĵojn […] ŝi dum kelka tempo duone bedaÅ­ris la edziniĝon ^HsT ; la sinjoro prenas Kaĉan por danci; „kia strangaĵo, kiu li estas?“ demandas maljunuloj [9]; li estis la aÅ­toro de fantazia strangaĵo: Per turboj bontonaj en Kakofonujo ^EeP ; de 1967 la difino de sekundo ŝanĝiĝis al tiu strangaĵo havanta nenian rilaton kun la tero, la suno kaj la luno [10]. ekstravaganco, fantaziaĵo, frenezaĵo, Ä¥imero, manio², maroto

Vekante iometan senton de fremdeco, neordinareco; modere stranga: kiam ili ekrigardis la malnovan ŝrankon, ili rimarkis en ĝi strangetan maltrankvilecon [11]; tiu malklara, strangeta kaj naŭza poemo estis malŝatata tuj ĉe ĝia naskiĝo ^Kandid ; okazis multaj strangetaj programeroj: diskutrondo „Kial ne venkos Esperanto“, konkurso pri malbela deklamado de versoj, prelego „Kiel drinki kaj eviti postsekvojn“ [12]. drola, kurioza

[strang.0ulo.MOR]

Apartulo, homo, kiu impresas strange: bone estas, ke li foriris, li estas ia strangulo [13]; kia strangulo! certe li estas tre grandanima […] tamen estas momentoj, en kiuj li min timigas ^ChL ; li estas forta kaj alta, sed pala, tro pala, multe tro pala […] vera strangulo [14]! stultulo kaj strangulo vi estas! li konkludis, nudbaniĝi kune kun knabinoj kaj ne kompreni la esencon de la afero ^InfanTorent2 !