^*manier/o ^PV

1.

[manier.0o.KOMUNE]

Aparta speco de agado inter pluraj eblaj.

a)

[manier.0o.procedo]

Rimedo, procedo, metodo uzata por fari: agmaniero, reagmaniero, vojaĝmaniero; tia maniero de agado estas la sola, kiu [...] alkondukos nin al nia celo [1]; ili faru la efodon el oro, el blua, purpura, kaj ruĝa teksaĵo, kaj el tordita bisino, en artista maniero [2]; faru tabuleton el pura oro, kaj gravuru sur ĝi en sigelila maniero: „Sankta al la Eternulo“ [3]; kiam homo trovas sian malamikon, ĉu li forliberigas lin en bona maniero [4]? laŭ la maniero de malpiaj parazitoj, ili kunfrapis kontraŭ mi siajn dentojn [5]; instruita laŭ la preciza maniero de nia prapatra leĝo [6]; tutan straton […] li povus plenpavimi sole per grandaj arĝentaj moneroj, tamen tion li ne faris, li uzadis sian monon en alia maniero, kiam li elspezis spesdekon, li ricevis spesmilon returne [7]; li rakontis en plej interesa maniero pri la fieraj nordaj rokoj kaj pri la falakvoj, kiuj ŝaŭmante falegas malsupren kun bruo [8]. kielo

b)

[manier.0o.gxenerale]

Karaktero laŭ kiu aspektas ago: ĉiu tajloro havas sian tranĉmanieron ^PrV ; sur la tuta tero estis unu lingvo kaj unu parolmaniero [9]; li povosciis mokimiti la manieron de parolado kaj de irado de ĉiuj homoj sur la tuta strato [10]; ĉiuj rigardis lin en stranga maniero [11]; ni dancu laŭ rusa maniero [12]; la maniero de donado pli valoras ol la donaĵo mem; iu tipo de vualo plene kovras la figuron ekde la kap-pinto ĝis la pied-fingroj, alia nur la figuron sen vizaĝo kaj manoj, tria nur la kapon kaj la hararon – […] laŭ pluraj diversaj naciaj vestmanieroj [13]. stilo, fasono

2.

[manier.0o.sinteno]

(ofte plurnombre) Eksteraj formoj de konduto, sintenado en sociaj interrilatoj: teatramanto ofte vizitas la teatron kaj ricevas baldaŭ teatrajn manierojn [14]; elegantaj, ĝentilaj manieroj; montru al mi, ke vi komprenas instrui al ili bonajn manierojn [15].

[manier.0ismo.BELA]

Pentrarta stilo italdevena, influa en Eŭropo en la 16a jarcento, favoranta precizajn bildojn, nekutimajn kolor-akordojn kaj perspektivojn, simbolajn temojn: maniero karakteriziĝas per strebado al distinga maniero kaj al simetrio laŭ dukurbaj linioj, ĝin oni ofte nomas ankaŭ malfrua renesanco [16].

[manier.ag0o.MOR]

Maniero, kiel iu agas, ĝenerale aŭ en aparta cirkonstanco: se ili lernos la agmanieron de Mia popolo […] tiam ili estos konstrue aranĝitaj inter Mia popolo, sed se ili ne aŭskultos, tiam Mi tute elŝiros tiun popolon kaj ekstermos ĝin [17]; tial ke vi estas sciigitaj pri la cerba stato de sinjorino Herbeno […] ŝiaj agmanieroj ne vin mirigos plu [18]; [li] pravigis sian agmanieron komentante: mi ne parolas kun tiaj homoj [19]; en la fikcia ŝtato venkis ne la rajtoj de honestaj homoj, sed la […] koruptaj agmanieroj, nome de demokratio ^Monato ; la registaro fundamente ŝanĝis sian agmanieron rilate al tiu aro da etnaj lingvoj [20]; se vaska popolo vere apogas ETAn, laŭ radikale sendependentisma mesaĝo, kial ETA bezonas tiajn perfortajn agmanierojn [21]? proceduro

[manier.ali0e.KOMUNE]

En alia maniero, per aliaj rimedoj, per malsama metodo: ĉar lia sankteco ne konsentis cedi Fenicion al Asirianoj, vi volas malfortigi la ŝtaton alimaniere: dispelante la dungitojn kaj kaŭzante militon ĉe nia okcidenta limo [22]; vi do ne scias, Sara, kiom valoras ĉi tiu pokalo […] ‐ mi ne povas akcepti... ‐ […] sensencaĵo!... vi, Sara, pagos al mi por ĉi tiu pokalo alimaniere […] virino tiel bela kiel vi […] ‐ mi ne povas!... ‐ murmuretis Sara, ne kaŝante abomenon [23]; vi parolus alimaniere, se vi estus iom pli rigardinta ĉirkaŭ vi en ĉi tiu mondo [24]; kutime oni manipulas balotilojn sed ĉi-foje la registaro alimaniere agis [25].

Laŭ malsama maniero: diversaj homoj parolos diversmaniere [26]; la skribisto kolektis ŝtonetojn, metis ilin diversmaniere [27]; ĉiun aperon, kiu servas kiel objekto por rakonto, oni povas trakti diversmaniere (vd perspektivo¹, aspekto) ^Marta ; alporti helpon al ĉiuj, kiuj bezonas novajn vortojn kaj ne volas ilin krei ĉiu arbitre kaj diversmaniere laŭ sia bontrovo [28]. sammaniere

[manier.ia0e.KOMUNE]

En ia maniero, per ia aŭ alia rimedo; iel: nek kontraŭ la templo, nek kontraŭ Cezaro mi iamaniere ofendis [29]; neniu vin trompu iamaniere, ĉar nepre antaŭe okazos […] [30]; [ili] tion ne permesus, tamen ne ploru, vi iamaniere jam venos tien, mia amatino konas malgrandan malantaŭan ŝtuparon [31]; fantazio kreis tiun mondon […] tamen li sentas, ke ĝi en ia maniero estas tute vera [32]; la plej forta religio […] devigos aliajn certamaniere akcepti duagradan pozicion [33].

[manier.kia0e.KOMUNE]

(demanda adverbo)
Kiel¹; per kiu procedo, per kiu rimedo aŭ agado: jen kiamaniere ni estos liberaj de via ĵuro, per kiu vi ĵurigis nin [34]; diru, kiamaniere okazis tiu malbonaĵo [35]? kiamaniere ni resendu ĝin sur ĝian lokon [36]? kiamaniere helpos nin ĉi tiu [37]? se mi scius, kiamaniere mi povas lin trovi [38]; kiamaniere vi venis en nian domon [39]? la homo ne plu volis memori, kiamaniere li akiris ilin, ne revoki la eventojn, kiuj kostis preskaŭ lian vivon [40].

Laŭ sama maniero: mi ne volas taksi ĉi tiun dramon, ĉar mi scias, ke neniuj du homoj sammaniere konceptos ĝin [41]; mi tuj konsciiĝis, ke multaj kristanoj sammaniere parolas pri Jesuo, kvazaŭ simple Dio li estus [42]; Poška tranĉis sufiĉe grandan pecon de la trunko, forigis ĝian internaĵon, metis sur ĝin fojnan tegmenton, ellaboris fenestretojn, pordon kaj ene aranĝis etan ejon […], post dek du jaroj Poška decidis sammaniere ellabori la duan kverkan ejon nur iom pli etan [43].

[manier.dir0o.KOMUNE]

Aparta vorta esprimo de iaspeca penso; parolturno: tia dirmaniero tute ne estas tre ofta, sed male escepta [44]; eĉ grandvaloraj verkistoj falis en la kaptilon, ellasante senpripense la erarajn dirmanierojn [45]; tia dirmaniero estas tute neebla en la franca lingvo [46]; plenumiĝas la franca dirmaniero „ekstremoj tuŝas unu la alian” [47]; [li] kriis kaj pro zorgo li forgesis ĉian respektoplenan esprimmanieron [48]; laŭ la pensmaniero de la plimulto de la lingvistoj la lingvo estas esprimmanieroj, kiuj ebligas interkompreniĝon, post iom da adaptiĝa tempo [49].

[manier.est0o.KOMUNE]

Maniero kiel iu aŭ io estas, aperas, sin (viv)tenas: natura estmaniero [50]; la baza nocio de „geja fiero“ diras ke neniu homo devas honti pro lia / ŝia estmaniero, senkonsidere de la sekso aŭ seksa orientiĝo [51].

Metodo aŭ rimedo, formo per kiu oni pagas: ĉirkaŭ 20% de la salajroj estas pagataj „en kovertoj” […], la metodo estas tre favora por entreprenoj, […] dungitoj ne protestas kontraŭ tia pagmaniero [52]; ĉionfaraj poŝtelefonoj, kiuj estas io ajn (poŝlampo, agendo, termometro, skanilo, eĉ sekura pagmaniero) krom simplaj telefonoj [53] kontanta, ĉeko, ĝiro¹, kambio

[manier.pens0o.KOMUNE]

Kutima opinio, rezono, vidpunkto de homo aŭ homgrupo pri iu temo: konservu ĝin por ĉiam, ĉi tiun pensmanieron de la koro [54]; la pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi [55]; la gardisto plene transiris en la personon kaj pensmanieron de la leŭtenanto [56]; sed al lia kantado mankis la alta pensmaniero, ĉar la poeta naturo malaperis [57]; kelkaj vivis tute solece […] kaj havis tute originalan pensmanieron kaj strangajn kutimojn [58]; sukcesa organizanto povas esti nur [...], kiu enkalkulas la homan sintenon, la homan pensmanieron, la homan animstaton [59].

1.

[manier.skrib0o.mana]

Skribkaraktero, skribstilo: la koverto estis surskribita per junece nestabila, kvazaŭ infaneca skribmaniero [60]; rimarkinde, la skribmaniero debofronta estis seka, rigida, tro „tradukita“ ^VivZam ; datoj mankas, sed la malsamaj inkkoloro kaj skribmaniero pruvas, ke ĝi estis skribita en malsamaj tempoj [61].

2.

[manier.skrib0o.sistemo]

Maniero aranĝi skribon (ortografiaj konvencioj, skriba sistemo ktp): disa, kuna, minuskla skribmaniero; li sendis leterojn en ĉiujn landojn de la reĝo, en ĉiun landon laŭ ĝia skribmaniero kaj al ĉiu popolo en ĝia lingvo [62]; sed, se vi deziras anstataŭigi la supersignon en ĉ kaj ŝ, vi nepre devas anstataŭigi ĝin ankaŭ en ĵ, ĥ kaj ĝ, ĉar […] uzado de ia skribmaniero miksita estus jam arbitraĵo kaj kondukus al ĥaoso [63].

[manier.viv0o.KOMUNE]

Kutima aranĝo de ies vivado: vi iam aŭdis pri mia estinta vivmaniero en Judismo, ke mi forte persekutis la eklezion de Dio kaj ĝin atakis [64]; tio estis vivmaniero certe ne konforma al la reguloj de la higieno, kaj tamen la strioj de malsaneca flavo malaperis de la vizaĝo ^Marta ; ambaŭ sinjorinoj montris al spektantoj sanan, modestan sed feliĉan vivmanieron, kiu perdiĝas en la nuna socio ^Monato ; plej moda vivmaniero de la nuntempaj japanaj junuloj [65]; oni povas veturi ŝipe aŭ aviadile al la Aran-Insuloj, kie konserviĝis en plej pura formo la tradicia vivmaniero kaj la gaela lingvo [66].

[manier.tia0e.KOMUNE]

Tiel¹ agante, per tia faro aŭ aranĝo: li derompis la rozon, premplatigis ĝin en libro kaj forportis ĝin tiamaniere kun si [67]; en la tago de enterigo de sia patrino ŝi ricevis la ruĝajn ŝuojn […], por funebro ili certe estis ne tre konvenaj, sed ŝi ja ne havis aliajn, kaj tial ŝi metis ilin sur siajn nudajn piedetojn kaj tiamaniere iris post la mizera ĉerko [68]; tiamaniere ĉio tio solviĝos [69]; la apro tiamaniere akceptis ilin kelkfoje, ke ili tute ne deziris renkonti ĝin [70]; aranĝi tiamaniere, ke la estraro vidu mian fervoron kaj estu kontenta [71]?

[manier.bonaj0oj.MOR]

(komune) Bontono: amikoj nomis lin „barono“ pro lia trankvila sintenado kaj ĝentilaj manieroj ^VivZam ; la lulilo de la konstruisto estis starinta nur en malgrava kabano, sed nobelaj moroj kaj nobelaj manieroj lin distingis [72]; ĝentila kaj bonmaniera, sed sindetena kaj singarda ^Marta ; tiam ĝi denove ekkantis per sia dolĉa, ensorĉanta voĉo, „ĉi tio estas la plej eleganta maniero, por akiri al si favoron,“ diris la sinjorinoj ĉirkaŭe [73]; etiketo estas aro de reguloj, normoj, eksteraj manieroj en mondunumo, nomitaj ankaŭ bonaj manieroj. [74].

etiketo