²feÅ­d/o ^PV

[feuxd.0o.HIS]

Mezepoka nobela bieno donita de supera sinjoro al dependulo laŭ difinitaj kondiĉoj: feŭda bieno, sinjoro, reĝimo; en Anglio […] dum la agrara epoko estis feŭda socio [1]; ekde 1580 dum sep jaroj Nagasako estis feŭdo de jezuitoj [2]; ĉirkaŭ 1696 japana feŭda registaro intertraktis kun korea registaro [3]; en la ĉina feŭda socio, kiu daŭris pli ol 2000 jarojn, ĉinaj virinoj rajtis edziniĝi nur unufoje dum sia vivo [4]; la „imperiestro“ disdonis feŭdojn al siaj lin obeantaj vasaloj [5]; la feŭdaj ŝtatetoj ene de la brita regno [6].

[feuxd.0estro.HIS]

Supera sinjoro, rilate al feÅ­dulo; suzereno: kion ne sukcesis Mezepoko kaj la oficialaj feÅ­destroj, ni sukcesos: popolaj amasoj sklave obeos, neniam revolucionte [7]. reĝo¹, princo, grafo, barono, markizo, duko

[feuxd.0ismo.HIS]

Feŭda politika kaj socia sistemo: dum la mezepoko kaj poste la latina ne ligiĝis al iu aparta politika aŭ ekonomia sistemo, krom al feŭdismo kaj institucia religio [8]; la reĝo tiam reprezentis jam mortantan sistemon, arkaikan feŭdismon sursojle de imperiisma germana grandregno [9]; Skotlando […] estas la lasta lando en la evoluinta mondo, kie regas feŭdismo [10].

[feuxd.0ulo.HIS]

Tiu, kiu dependas de superulo aŭ regnestro pro ricevita feŭdo; vasalo: Herodo la Granda estis feŭdulo de Romio kaj reĝo de Judio [11]; 1470 duko Albrecht de Brandenburg estiĝis feŭdulo de Stettin kaj Pomerio [12].