^*sinjor/o ^UV

1.

Titolo de ĝentileco por viroj: mi deziras al vi bonan tagon, sinjoro [1]! sinjoro Petro kaj lia edzino tre amas miajn infanojn [2].

2.

Supera ĉefo, mastro: ne kalumniu sklavon antaŭ lia sinjoro [3]; li estas sia propra sinjoro [4]; estu sinjoro de via vorto (promeso) ^PrV ; la plej granda sinjoro estas tiu, kiu bezonas la plej malmultan servadon; ne longe sinjora daŭras favoro ^PrV .

3.

En malnova socio, titolo de ĝentileco por nobeloj. al ĉiu sinjoro estu la honoro ^PrV .

4.

Dio: venos en Sian templon la Sinjoro [5].

Titolo de ĝentileco por filo de mastro: la sinjorido jam dolĉe dormis kaj ni devis ŝiri lin el sub lia varma litkovrilo [6]; Mi mordis en la piedo la plej junan sinjoridon, ĉar li forpuŝis de mi la oston, kiun mi mordetis [7].

1.

Titolo de ĝentileco por virinoj: apenaŭ ŝi venis al la fonto, ŝi vidis unu sinjorinon, tre riĉe vestitan [8]; „Kredu min, sinjorino!“ (romano de Cezaro Rossetti) [9]; sinjorino Rozo estas nia amikino [10]. fraŭlino, Rim.

2.

Diino: Nia Sinjorino Aŝtarot.

Sinjoro kaj sinjorino (aŭ sinjoroj kaj sinjorinoj): la ĉambro de la gesinjoroj [11]; gesinjoroj Perkowski invitis lin al la ekskurso ^IK ; kiel la gesinjoroj, tiel ankaŭ la servistoj, eĉ la amikoj de la domo, estis feliĉaj [12].

1.

(ntr)
Senrajte afekti sintenon de sinjoro, de superulo: la Brita Imperio forsendis milionojn, precipe sentaŭgulojn, al siaj kolonioj, por tie sinjorumi super la enloĝantoj [13].

2.

(tr)
Alparoli per „sinjoro“: — Estimata Sinjoro […] — Mi ŝatus se vi ne sinjorumus min [14].

Altranga nobelo; grandulo: imiti grandsinjoron — perdi baldaŭ la oron ^PrV ; kapricoj de grandsinjoroj kaj multego da kreditoroj ^PrV ; grandsinjora maniereco [15].