¹destin/i ^PV

(tr)

1.

[destin.0i.decidi_ricevon]

Decidi, ke iu aŭ io ricevos ion: tiu kafo estis destinata por Beatrico ^ChL ; la panon ŝi destinis por si, la lakton kaj farunon por la infano ^Marta ; la estiminda estraro destinis al ili loĝejon por la tempo de la foiro ^RBa ; donacoj destinitaj por lia sankteco [1]; li malfruis la templimon, kiu estis destinita al li [2]; manĝu ĝin sur sankta loko, ĉar ĝi estas via destinitaĵo […] el la fajroferoj de la Eternulo [3]; proksima estas la tago de ilia malfeliĉo, […] destinita por ili [4]; li vidis, ke la reĝo destinis por li malbonan sorton [5]; Josuo destinis al ili en tiu tago, ke ili estu lignohakistoj kaj akvoportistoj por la komunumo [6]; al la idoj de Aaron […], ĉar al ili destinis la loto, oni donis Ĥebronon [7]; (figure) tio estas la virino, kiun la Eternulo destinis por la filo de mia sinjoro [8].

2.

[destin.0i.decidi_sorton]

Decidi pri la estonteco aŭ sorto de io aŭ iu: vin Mi destinos por la glavo [9]; ĉiuj […] estas destinitaj al la morto [10]; li ĉiam scias antaŭe, kiun cervon destinis la ĉielo ^Ĉukĉoj ; oni destinis lin, kiel filon de generalo, por la milita servado ^PatrojFiloj .

a)

[destin.0i.decidi_cirkonstancon]

Decidi pri cirkonstanco aplikota al io: destini lokon por ia objekto; kiu destinis direkton por la fluo kaj vojon por la tondra fulmo [11]? la princo lasis lin du tagojn atendi la respondon kaj destinis la aŭdiencon post novaj du tagoj [12]; oni disputis, ĉu kun tiu ĉi parto […] destinita por hodiaŭ, oni sukcesos fini ^QuV .

b)

[destin.0i.decidi_direkton]

Decidi, kien iros io: vagonaro destinita por Vieno; la Eternulo donis al [la glavo] ordonon kontraŭ Aŝkelon kaj kontraŭ la bordo de la maro: tien Li destinis ĝin [13].

Rim.: Tiun ĉi sencon eblas konsideri, kiel metaforon de la unua: la glavo ricevos vin, la morto ricevos ĉiun homon, k.t.p. Ankaŭ la unua senco tre ofte estas uzata por paroli pri ies sorto, sed la frazkonstruo estas alia.

3.

[Mankas mrk por aldoni tradukojn]

(samaj sencoj, sed kun elipso de komplemento) tiel destinis la sorto [14]; la sorto destinis, ke mi vivu^Z ; via Dio destinis vian forton [15]; antaŭ ol venis la destinita tempo, David leviĝis kaj iris kun siaj viroj kaj mortigis el la Filiŝtoj ducent virojn [16].

4.

[destin.0i.elekti]

Elekti por aparta rolo: Josuo alvokis la dek du virojn, kiujn li destinis el la Izraelidoj [17].

asigni, dediĉi, difini, disponi, fiksi

Io destinita; superhoma potenco, kiu decidas pri ies sorto; antaŭdifinita sorto, celo, uzo: montrante aparte la pezon […] de ĉiu kandelabro kaj de ĝiaj lucernoj, laŭ la destino de ĉiu kandelabro [18]; apenaŭ ni komencis marŝi per niaj propraj infanaj piedoj, ni jam aŭdas, ke destino estos ami iun el la sinjoroj de la kreitaĵaro ^Marta ; vi meritas tre certe tute alian destinon ^GDn ; ili ne alvenis en sia loko de destino (celo), fortaj ventegoj furiozis en la lastaj semajnoj [19]; tio ĉi estas la fino de la kanto (vivo) — la kota rondo de la homa destino [20]; se via destino estas droni en akvo, vi povas trankvile meti vian kolon sur la relojn ^MortulŜip ; li alkutimiĝis al sia sorto, flegis la teron, kaj lasis ĉion ceteran al la destino ^HsT ; [vi] forlasis la Eternulon […] kaj faras verŝon por la Destino (ia diaĵo) [21]. alvokiĝo, fatalo

[destin.antaux0ismo.KRI]

Doktrino de iuj skoloj de la okcidenta kristanismo (precipe de origina kalvinismo), laŭ kiu savon aŭ pereon de ĉiu homo Dio fatale fiksas antaŭ lia naskiĝo: la kalvinisma […] antaŭdestinismo, [povas] alkonduki al ia fatalismo [22].