^*sort/o ^UV

1.

Hazardo² influanta ies vivon: se lin favoros la sorto, li povas trovi oficon, kiu riĉigos lin [1]; ŝin tuŝis la malmola mano de la sorto ^Marta ; gardu ŝin kontraŭ sorto de almozulo ^Marta ; [ŝi] atente aŭskultis la interparoladon, kiu estis decidonta pri ŝia sorto ^Marta ; Eĉ la patrino ruzon ne divenos ⫽ Kaj nomos ĝin nur bato de la sorto [2]; sur la maro, kiel sur la tero, la sorto daŭrigas metadi al li malhelpojn [3]; ironio de la sorto estis, ke la patro […] ne estis murdita dum la genocido mem, sed forpasis kurioze pro malsaniĝo [4]; bone tiu sidas, al kiu la sorto ridas ^PrV ; se decidos la sorto, helpos nenia forto ^PrV . feliĉo², fortuno

2.

Antaŭfiksita aparta destino de iu aŭ io: esti […] kontenta je sia sorto [5]; kiam vi maljuniĝos, mizera sorto atendas vin [6]; antaŭdiri la sorton [7]; mi estas preta ⫽ Kun vi la sorton provi de l’ batalo [8]; kunligi jam antaŭe la sorton de l' lingvo internacia kun la estonta kongreso– estus tre malprudenta [9]; ĉiu opinias, ke li [povas] direkti la sorton de la lingvo laŭ sia kompreno [10]. fatalo, fato

Feliĉiga sorto, kiu provizas prosperon: vi imagas ke ŝaf- aŭ bov-paŝtistoj celas la bonsorton de la ŝafoj aŭ bovoj [11]; li estas bonsorta kaj ne tro fervora, kiam li pliaĝiĝas [12]; pasi sub la nobla Korano portas bonsorton al vojaĝantoj [13]. beno², bonŝanco, feliĉo², fortuno

Tiu, kiun bona sorto trafas: bonziĝas ne nobeloj, riĉuloj kaj bonsortuloj, sed malbonsortuloj kaj vivmalsukcesintoj [14].

Malfeliĉiga, malfavora sorto: Seneca […] rekomendas veraman, paciencon en malbonsorto, firmecon en malfeliĉo [15]; aŭguro de malbonsorta estonteco [16]; kompatinda Adamson pli malbonsortis [17]; laboremo malbonsorton venkas [18]. malbeno², malbonŝanco, malfeliĉo²

Tiu, kiun malbona sorto trafas: li traktis ĉiam milde kaj bone suferantajn malbonsortulojn [19]. ŝlemilo

Havanta saman sorton: li jen staras kontraŭ iamaniere samsorta partnero [20]; ni ĉiuj estas samsortaj kolegoj [21]; du orientanoj renkontiĝis kaj samsortiĝis [22].

Spertanto de sama sorto, precipe de samaj malfeliĉaĵoj, kiel iu: [ŝi] ekzamenis per la rigardo la grandanombran anaron de siaj samlaborulinoj kaj samsortulinoj ^Marta ; mi kredas, ke Jens kaj mi estas samsortuloj [23]; ŝajnis al li, ke ili estas samsortanoj, same turmentitaj [24]. kolego³