fortun/o ^PV

Bona sorto: la plej juna princo volis sekvi la fratojn kaj serĉi fortunon, sed la patro ne permesis [1]; li meditis, ke ne tiel rapide ŝanĝiĝas la vento […] kiel la fortuno de malfeliĉa oficiro [2]; kun li mi partoprenos la bonan aŭ la malbonan fortunon unuvorte, […] mi estos la kunulino de lia vivo en ĉiuj ajn cirkonstancoj ^ChL ; la princino edziniĝis kun la favorato de la fortuno kaj ĉar li estis bela kaj afabla, ŝi vivis feliĉa [3]. bonsorto, bonŝancobonstato, destino, hazardo, fato, prospero

Diino aŭ personigo de la ŝanco: sur la ĉapo de Fortuno ni ne estas la pinto [4]; dankon al vi, kaj malavare favoru vin Fortuno ^QuV ; per kio vi […] kolerigis la Fortunon, ke ŝi vin sendis tien ĉi en la malliberejon [5]? ĉu al ŝi ne estis rezervita la rolo korekti tiun blindecon de Fortuno ^ChL ; eble al vi ankaŭ ridetus Fortuno ^QuV .

(ntr)
Prosperi, brile sukcesi pro bonŝanco: kial al li tiel fortunis, — pensis mi, — kial [6]?

Okazaĵo kiu malhelpas bonan sorton; malbonŝanco: mi ne volis tenti misfortunon [7]; hazardo, misfortuno, malbonŝanco kunigis min kaj vin por kelkaj horoj [8]; la filo estas ege deprimita pro la malfortuno de la gepatroj, kaj pro tio, ke li ne povas ilin helpi [9]; mi parolas pri persono kiun trafas la misfortuno ne nur tiranspirite vivi, sed pro ia kaŭzo fariĝi tirano [10].