^*virt/o

1.

Konstanta emo fari bonon: li kredis al la Eternulo kaj tio estis kalkulita al li kiel virto [1]; la virto gardas tiun, kiu iras ĝustan vojon [2]; minacas vin internaj katastrofoj, kiujn povas forigi nur la virto kaj saĝo [3]; se ili ankoraŭ ne kaŝis ŝin de mi, kredeble ili ne multe zorgas pri ŝia virto [4]; kune kun la ĉasteco forflugas ankaŭ la virto, kiel la odoro malaperas el velkinta rozo [5]; la virto sin mem rekompencas [6]; pli bona virto sen oro, ol oro sen honoro ^PrV ; beleco logas, virto apogas ^PrV ; el la neceseco oni devas fari virton (oni devas akiri meriton farante propramove tion, kion oni ne povas eviti) ^PrV . bonfaro, fido²

2.

Ĉiu el la apartaj bonaj inklinoj de la animo: modesteco estas bela virto [7]; ŝi estis edukata, [kaj] lernadis ĉiujn reĝajn virtojn [8]; la dioj favoris vin per plej granda virto, per prudenta humileco [9]; beleco, mildeco, modesteco, obeeco kaj pieco, jen estas la virtoj, kiuj konvenas al virino ^Marta ; mi citadis miajn virtojn (aŭ pli ĝuste mi fanfaronis pri malesto de malvirtoj) [10]; [siajn] tri filojn […] li zorge edukis, admoninstruante al ili ĉian virton [11]. kvalito⁴

1.

Posedanta virton, virtojn: Noa estis homo virta kaj senmakula [12]; ili ame vartis la infanon, kiu kreskis sana kaj virta [13]; Knabinoj virtaj en kameroj | Sin riglis dum ni preterbolis [14]; virta virino straton ne konas ^PrV ; por virta orelo ne danĝeras vorto malbela ^PrV .

2.

Konforma al virto: virta ekzemplo [15]; rilate afliktiton kaj senhavulon estu virtaj [16]; ŝi konservis patrinan aŭtoritaton sufiĉe grandan, por facile rekonduki sian filinon en la virtan vojon [17].

brava, ĉasta, deca¹, honesta^3.a, nobla, solida⁴

Tiu, kiu posedas virton, kiu volonte agas bone: virtulo kompatos la vivon de sia bruto [18]; amikeco kun virtuloj estas ĉiam fruktoplena; tial oni loĝu ĉiam kun la virtuloj [19].

1.

Konstanta emo fari malbonon: via interno estas plena de rabado kaj malvirto [20]; la laboro forigas de ni tri grandajn malbonojn: la enuon, la malvirton kaj la mizeron [21]; la malvirto disskuas ankaŭ la fortikecon de la karaktero [22].

2.

Ĉiu el malbonaj inklinoj de la animo: kiam mi volas kaŝi miajn malvirtojn, mi kulpigas pri ĉio miajn senkulpajn infanojn [23]; li ja partoprenis en la malvirtoj kaj diboĉoj de la cezaro [24]; malriĉeco ne estas malvirto ^PrV ; senlaboreco estas patrino de ĉiuj malvirtoj ^PrV .

Posedanta malvirton, malvirtojn; nekonforma al virto: sidigu apud li du homojn malvirtajn, kaj ili atestu kontraŭ li [25]; el la koro de homoj eliras malvirtaj pensoj, malĉastaĵoj [26]; ŝi rimarkis la malvirtan konduton de ŝia amikino, kaj ŝia honesteco ne ĝin aprobis [27]; [ĉu] oni tuj donis kredon al tia malvirta kalumnio [28]? fia, malnobla, perversagangreni, korupti²

Tiu, kiu estas malvirta, kiu volonte agas malbone: Jabok dronis pli kaj pli profunden en malvirtoj, kaj eĉ adoris abomene malvirtajn diinojn, kiuj nur ekzistas en la imago de malvirtuloj [29].

fiulo