¹problem/o ^JED

1.

Malfacila demando², teoria aŭ praktika malfacilaĵo solvenda per metodoj sciencaj aŭ socipolitikaj: „Aktualaj problemoj de la nuntempa internacia vivo“ (titolo de libro de Ivo Lapenna); esperanto kontentige solvis la problemon pri lingvo internacia [1]; astronomia, ekologia, fizika, filozofia problemo; la problemo pri kvar farboj; kiam la oratoro preparas paroladon pri aparta problemo el sia fako li tiun problemon trastudu ankoraŭ pli profunde [2].

Rim.: Paŭsante nacilingvan modelon oni ofte uzas la prepozicion „de“ anstataŭ la pli klara „pri“: nur imitita al la lingvoj naturaj „fonetika vorta lingvo“ povas solvi la problemon de lingvo tutmonda [3]; tio estas evitinda, ĉar „de“ estas ne nur malpli preciza, sed ankaŭ ĝi povas enkonduki alispecan komplementon: la kadron, en kiu oni konsideras la problemon, aŭ koncernaton, kiun ĝi suferigas, ekz-e: La plej granda problemo de la mondo, de la moderna fiziko; la ĉefa problemo de UEA estas manko je profesia mastrumado [4]. Interalie, „problemo de lingvo tutmonda“ povas esti iu aparta problemo en la kadro de tia lingvo, ekz-e iu gramatika problemo. [Sergio Pokrovskij]

2.

Ekzerco en formo de solvenda demando: aritmetika, algebra, fizika problemo; Li plej ŝatis dancadon, sed por problemoj malfacilaj de lerneja tasko li estis ankaŭ tre helpema konsilanto ^VivZam ; mi estis plene okupita je la ŝaka trimova problemo ^Ĉukĉoj . enigmo

3.

(komune) Ĝena cirkonstanco, solvenda malfacilaĵo: La unua problemo estis la loĝado [5]; Vidu: mi ne havas problemojn pri mono, almenaŭ por la pano mi havas ĉiam [6].

Karakterizas ion, kies solvo aŭ efektiviĝo estas duba: problema opinio, sukceso; rifuzi la faktan nunaĵon pro la problema estontaĵo^Z .