¹komplik/i

(tr)

Embarase, malfacilige malsimpligi: en la lingvoj naturaj ekzistas la plej komplikitaj kaj konfuzitaj deklinacioj kaj konjugacioj ^EE ; nenio en la mondo estas simpla kaj facila, ĉio estas komplikita kaj ĉirkaŭita de malhelpoj ^IK ; kiel do decidi tiun ĉi komplikitan demandon [1]? la demandoj, malgraŭ la ŝajna komplikiteco, ne prezentas tamen ian malfacilecon ^FK ; ŝi ne konsciis precize la tre komplikitan fenomenon, kiu regis ŝian sorton ^Marta ; oni povis ricevi kapturnon de tio, kiel la homoj en tiu komplikita amaso da stratoj estis pakitaj unuj super la aliaj [2]; ĉio, kion ili diris, estis tiel ŝraŭbita kaj komplikita, tiel terure saĝa, ke ili tuj ricevis rangojn kaj donacojn [3]; la provoj estas pli komplikaj kaj celmaltrafe preterpafe […] [4]; eble […] en la estonteco la rubpoŝtaj programoj kutimos reprovi, sed tio serioze komplikos ilian taskon [5]; pluraj problemoj plikomplikas la tradukan procezon, kiel ekzemple mankantaj vortoj, tradukado de personaj nomoj, ortografiaj konvencioj [6].

1.

Rilata al komplikado; komplikanta: komplika faktoro ^PMEG .

2.

(evitinde) Komplikita, malsimpla: dudeksistema kalkulado estigas ege longajn kaj komplikajn nombrojn: 77 iĝas „tri dudekoj kaj dek sep“ [7]; dramecaj uzoj de komplikaj aparatoj [8]; la ricevo de apudtelevida sonkanalo ne estas tiom komplika afero [9]; la frazostrukturo jen kaj jen estas tro komplika [10]. kompleksa¹, konfuza

Rim.: Tiu ĉi uzo ignoras la transitivecon de la verbo „kompliki“. Simile kelkaj uzas „veka“ anstataŭ „maldorma“, „vekita“ kaj „korekta“ anstataŭ „ĝusta“, „korektita“.

Cirkonstanco, kiu embarasas, malsimpligas, kaŭzas zorgon aŭ penon: la politikaj komplikaĵoj; se vi havus de ŝi filon, komplikaĵoj povus okazi [11]; la unuan fojon en ŝia vivo la sociaj komplikaĵoj kaj problemoj aperis antaŭ ŝiaj okuloj ^Marta .

Iĝi ĝene malsimpla: la malsano danĝere komplikiĝas; la afero, anstataŭ simpliĝi, komplikiĝas [12]; la batalo kontraŭ la komplikiĝoj de la vivo, la ŝanĝigoj de la sorto ^Marta .