¹mit/o ^JED

1.

Tradicia fabela rakonto pri antikvaj dioj kaj praaj tempoj, ofte kun kaŝita alegoria signifo: la mito pri Prometeo; mito el pratempo [1]; historia dokumento pri la mitoj, ritoj kaj militoj de nomada popolo, same interesa por sendiuloj kiel por malateistoj [2]. mitologio¹

2.

(figure) Fantazia misinformo ĝenerale kredata vera: „Esperanto sen mitoj“ [3]; la leganto atendas novan historian eltrovaĵon en temo tre diskutata, sed trovas nur malnovan miton, kiun la nunaj historiistoj ne plu subtenas [4] spite al la akceptitaj mitoj (ne homkonformaj) pri kolektivo, popolo konsistas el individuoj [5]. fakto

fabelo, famo¹, legendo, onidiro

(figure) Delonge tre fama, sed malfacile trovebla, spertebla: mita trupo kun ege ritma kanto [6]; „la ses tagoj“ estas […] mita kadro por transdoni la koncepton de la dia kreado [7]; por multaj eksterlandanoj Litovio estas nekonata kaj fojfoje eĉ mita lando, nekomprenata kaj misreprezentata [8]; mitaj „Fortoj” – tondro, printempo, pluvo, suno, varmo, vento [9]; „milito“, vorto mita kaj magia, glora por la patriotoj, abomena por la pacifistoj [10]

enigma, mistika

Tuto de mitoj¹ de iu kulturo; mitologio²: (figure) [li] zorge studis la verajn faktojn kaj ne lasis sin influiĝi per la mitaro, kiu akumuliĝis pri la iniciatinto de Esperanto [11].

Ne enhavanta mitojn, fantaziajn elpensaĵojn, laŭeble objektiva: senmita trakto de nia sintakso [12].