²mistik/o

1.

Religia sinteno, kiu sin apogas al imago, sentoj, internaj spertoj, ekstazo, prefere ol al intelekto: rusa ortodoksa mistiko [1]; tre karakteriza en tiu ĉi eklezio estas la teozofio, la gnostiko, la mistiko – apud la simbola legado de, ekzemple, bibliaj tekstoj [2]; la Serafulo, la sanktulo de la mistiko intense agema kaj asketo de la plej pezaj humiligoj, kiu aliigis sian ekziston al kanto de ĝojo [3]; la eminenta budhisto Bhikshu Sangharakshita iam diris: „ni devas nin gardi kontraŭ la ofta eraro supozi ke per mistiko estas aludata io neracia kaj nelogika [4].

2.

(ironie) Superstiĉo: mistiko fariĝas ofte mistifiko.

1.

Rilata al mistiko, al precipe sentema religia sinteno: antaŭ pli ol dumil jaroj naskiĝis sanktaj profetoj, el kiuj fontis testamentoj regantaj nian mistikan mondon ĝis nun [5]; mi supozis, ke transcendeco iel rilatis al religiaj, mistikaj aŭ okultaj ideoj, ne al matematiko [6].

2.

Superstiĉa, ne komprenebla per racio: la libro enhavas aventurajn, mistikajn, ŝercajn, filozofiajn, amajn, vivkoncernajn historiojn [7]; ĝemeloj envenas la mondon kun mistikaj fortoj [8]; tre gravaj mistikaj moroj: unu el la plej estimataj profesioj estas tiu de la horoskopistoj, kiuj aŭguras la estonton [9]; proksime al urbeto Merkine, situas stranga piramidsimila konstruaĵo, kie okazas miraklaj aferoj: ĉi tie venintaj malsanuloj ofte eksentas sin kuracitaj de iu mistika energio [10].

Religia aŭ filozofia doktrino alte taksanta mistikan sperton, male ol ekzemple raciismo: la kuracisto penas kompreni la esencon de la mistikismo de la paciento, kaj la paciento – komprenigi al li la nekomprenigeblan por materiisto mondpercepton [11].

Homo, kiu travivis mistikajn spertojn kaj ilin interpretas religie: antaŭ lia renkonto mistera kun mistikulo Tovianski, li jam predikis al Poloj plenan mesianismon ^VivZam .