^*indign/i

(ntr)

Senti kaj ekmontri koleron kaj malestimon pro maljustaĵo aŭ malnoblaĵo: la Izraelidoj forte indignis, kaj ili foriris de li [1]; Dio aŭdis kaj flamiĝis kaj forte ekindignis kontraŭ Izrael [2]; iuj indignis inter si, dirante: por kio fariĝis ĉi tiu malŝparo [3]? la tuta aristokrataro indignas pro la despotismo de la pastroj [4]; li indignis pro la propra malforteco [5]; pri tiaj kalumnioj indignis jam knabeto Zamenhof en Bjalistok [6]. ĉagreniĝi, koleri, ofendiĝi, protesti, skandali, tumulti

Sento de indignanto: la Eternulo elĵetis ilin el ilia lando en kolero kaj en furiozo kaj en granda indigno [7]; vi mem parolis kun indigno pri la frenezaj elspezoj de la faraona kortego [8]; la princo parolis kun videbla indigno [9]; la vizaĝo de Mario ekflamis per honto kaj indigno ^Marta ; ho, ho! interrompis la virino duone kun rido, duone kun koketa indigno ^Marta . kolero, tumulto

Esprimanta indignon: indigna tono, rigardo; indigna moralinstruo [10]; [li] riproĉis per indignaj vortoj tiun virinon [11]; [ili] ĵetis al la filo Linŝardo kolerajn kaj indignajn rigardojn [12]; oni ĵetis la korpon al hundoj, ke ili ĝin disŝiru, sed ankaŭ la hundoj kun indigna bojado forkuris [13]; indigna bruado traruliĝis inter la vicoj kaj tuj trankviliĝis ^Metrop .

Indignante: ni indigne disŝiros kaj bruligos ĉion, kion ni skribis [14]; Post avaraj senkoruloj // Li indigne kraĉas [15]; indigne ekkriis la konato: — kiel li kuraĝis tion ĉi fari [16]! ĉu vi ne estas prudenta? ŝi diris indigne [17].

Kaŭzi, naski indignon: ili indignigis kontraŭ si Davidon [18]; ĉu indignigas lin la mensogo [19]? ĉu ne indignigis nin la nesatigebla postulemo de la edzino [20]? via agado indignigas ĉiujn kontraŭ vi [21]; lin indignigis mia „sed“ ^Metrop ; la nekredebla impertinenteco indignigis min, ke mi jam emis alsalti kaj revenĝi la aferon [22]. ĉagreni, kolerigi, ofendi, provoki, ŝokiharstariga

Io, kio elvokas indignon: kiel! pacienci post tiaj indignindaĵoj! ne […] tian aferon mi ne povas konsenti [23]. skandalo