superb/a ^PIV1

superba

serĉi 'superba'

[superb.0a]

(malofte) (poezie)

: [superb.0a.belega]; Belega, impresa: sonis ĉiuj valsoj, polkoj kaj mazurkoj, kiujn oni iam konis depost la kreo de la mondo, – sed tio estas superbe! diris la reĝidino, preterpasante [1]; en siaj paroladoj Demosteno kunligis kaj evoluigis ĝis la plej alta grado […] la superban elegantecon de Lizio, la fascinan forman balancon de Izokrato [2]; la aspekto de la bando superbas, sed la muziko estas iom laciga [3]; vagante sencele tra senhomaj specoj de l’ superba ŝtonpalaco, el ĉiuj anguloj de la pompe meblitaj ĉambregoj faŭkis nenieco [4]. eksterordinara, mirinda, spirhaltiga, splenda, unika

Rim.: Laŭ BL: Prefere diru impresa, belega.

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 2, Paŝtisto de porkoj
2. Ivo Lapenna: Retoriko, Dua Parto
3. Diversaj aŭtoroj: Kontakto 2011-2019, Intervjuo
4. Valdemar Vinař: La skandalo pro Jozefo, Konfeso de la Potifar-edzino

serĉi 'superbo'

[superb.0o]

(malofte) (poezie)

: [superb.0o.belego]; Belego: regis pompo kaj superbo [5]. brilo, lukso, pompo

5. Cao Xueqin, trad. Xie Yuming: Ruĝdoma sonĝo, ĉapitro 75a, p. 586a