relativ/a

relativa

serĉi 'relativa'

[relati.0a]

1.: [relati.0a.kompare]; Neabsoluta, dependa, kompara, kondiĉa, proporcia: relativa valoro^B; relativa plimulto da voĉoj; relativa eraro; certo estas nur relativa; relativa sukceso. absoluta
2.: [relati.0a.GRA]; Kvalifikas vorton, kiu ligas dependan propozicion al la ĉefpropozicio, kies unu vorton ĝi anstataŭas: relativa pronomo. rilata.

angle:: relative
beloruse:: адносны ~a plimulto: адносная большасьць.
ĉeĥe:: poměrný, relativní, vztažný
ĉine:: 相对 [xiāngduì], 相對 [xiāngduì], 較為 [jiàowéi], 较为 [jiàowéi]
france:: relatif
germane:: 1. relativ 2. Relativpronomen
hispane:: relativo
hungare:: 1. viszonylagos, relatív ~a plimulto: relatív többség. 2. vonatkozó ~a pronomo: vonatkozó névmás.
japane:: 相対的な [そうたいてきな], 比較的な [ひかくてきな], ある程度の [あるていどの]
nederlande:: betrekkelijk, relatief
pole:: 1. relatywny, względny
portugale:: relativo
ruse:: относительный ~a plimulto: относительное большинство .
slovake:: pomerný, relatívny
ukraine:: відносний

serĉi 'relativigi'

[relati.0igi]

(tr)

: [relati.0igi.OPI]; Montri kiel ne absolutan, ne unuflankan, alimaniere rigardeblan: oni relativigu kaj konsideru en ĝusta kunteksto la diraĵon de Germain [1]. bagateligi, malgravigi, subtaksi

1. D. Van Herpe: Digest Number 67, lingva-demokratio, 2001-02-07

serĉi 'relativismo'

[relati.0ismo]

1.: [relati.0ismo.FIL]; Doktrino, laŭ kiu ĉiu kono estas relativa, tio estas ke neniam la aĵoj en si mem povas esti konataj de l' homo, sed nur la rilatoj inter tiuj aĵoj. pozitivismo
2.: [relati.0ismo.KOMUNE]; (komune) Ne kredanta je superaj kaj malsuperaj valoroj, principoj, celoj, rigardanta kontraŭecajn aferojn kiel egalajn: la postmodernuloj estas senteble influitaj ... de la kultura relativismo laŭ kiu „ĉiuj kulturoj samvaloras“ [2].

2. D. Kessous: Raŭmismo kaj postmodernismo, SAT Kulturo, [vidita en 2014]