^*pastr/o ^UV

1.

[pastr.0o.gxenerale]

Konsekrita funkciulo de religia kulto: pastro vivas de preĝoj, advokato de leĝoj ^PrV .

2.

[pastr.0o.presbitero]

En la episkophavaj konfesioj kristanaj, mezgrada funkciulo de kristana kulto, povanta fari sakramentojn (eble krom iujn rezervitaj al la ĉefpastroj, kiel la ordinacio); presbitero². ekleziulo, kleriko, sacerdotopastoro

(ntr)

[pastr.0i.REL]

Esti pastro, ofici kiel pastro.

[pastr.0aro.REL]

Klaso de homoj konsekritaj por plenumi religian kulton: la rilatoj, kiuj ekzistis inter la pastraro kaj la faraonoj [1]; kiam la pastraro ŝanĝiĝas, necese ankaŭ fariĝas ŝanĝo de leĝo [2].

(ntr)

[pastr.0igxi.REL]

Iĝi pastro laŭ la reguloj de la koncerna religio: kelkaj de miaj amikoj pastriĝis [3]. ordinacii.

Inseksa pastro: ĉu la pastrino sola ĝin nur aŭdas? [4]; rapide al ni venu la pastrino! [5].

1.

[pastr.cxef0o.episkopo]

Altranga pastro¹ rajtigita plenumi ĉiujn sakramentojn de koncerna kulto: en ortodoksa kristanismo ĉiu episkopo estas ĉefpastro; kaj kunvenis ĉe li ĉiuj ĉefpastroj kaj pliaĝuloj kaj skribistoj [6]. episkopo, ĉefepiskopo, patriarko. ĉefpresbitero

2.

[pastr.cxef0o.estro]

Regiona aŭ tutmonda estro de koncerna kulto religia: la milita ministro Sem-amen-Herhor, kiu estis ĉefpastro de la plej granda templo de Amon en Teboj [7]; ĉiufoje, kiam ili vidis, ke en la kesto estas multe da mono, venadis skribisto de la reĝo kaj la ĉefpastro, kaj ili kunligadis kaj kalkuladis la monon [8].