¹eklezi/o

1.

Religia organizaĵo posedanta dogmaron, kulton kaj hierarkion (ofte kun disdivido en klerikaron kaj laikojn): lamaisma, romkatolika, evangelia eklezio; en Antioĥia, en la tiea eklezio, estis profetoj kaj instruistoj [1]; homoj povus samtempe aparteni al sia hejma eklezio kaj vizitadi ian templon superkredan ^VivZam .

2.

La tuta kristanaro estanta en mistika unuiĝo kun Dio: la eklezio estas la korpo de Kristo, la fianĉino de Kristo; mi diras al vi, ke vi estas Petro, kaj sur ĉi tiu roko mi konstruos mian eklezion [2]; Kristo estas kapo de la eklezio [3]; la eklezio tra la tuta Judujo kaj Galileo kaj Samario havis pacon kaj ricevis edifon [4]; la eklezio militanta (sur la tero); la eklezio triumfanta (en la ĉielo); jam komence de la 2a jarcento sankta Ignaco de Antioĥio deklaris ke ne gravas la aritmetika plimulto, sed ke „kie estas Kristo, tie estas la katolika eklezio“.

Rim.: Tiu mistika senco estas alternativo al la administracia interpreto de la nocio katolika, identiganta eklezion ¹ kun eklezio ², laŭ la PV-difino kaj ekzemplo: „2 KAT La katolika eklezio: la papo estas la estro de l' eklezio “.

3.

klerikaro

Rilata al la eklezio: aferoj ekleziaj ^FK ; ili ŝatis nur la kadron eklezian ^VivZam ; profesoro de eklezia akademio [5]; mi volas fari al mi amuzon kaj disputi kun eklezia fripono [6]; intereklezia nupto [7]. sekulara, profana

(malofte)

Kleriko: la plej eminenta en la procesio estis altranga ekleziulo [8]; ili apartenas al la ekleziularo [9]; ni neniam devas paroli en niaj kongresoj pri aferoj […] speciale religiaj, kiuj apartenas al la ekleziuloj kaj filozofoj [10].

Ano de eklezio; kleriko aŭ laiko aŭ monaĥo: la reĝo Herodo etendis siajn manojn, por premi iujn el la eklezianoj [11]; eklezianoj estas sub influo de senbazaj kredoj kaj superstiĉoj [12].