presbiter/o ^JED

1.

Unu el la estroj en la antikva eklezio: elektinte presbiterojn por ili en ĉiu eklezio, kaj preĝinte kun fastado, ili rekomendis ilin al la Sinjoro, al kiu ili ekkredis [1].

2.

En la tradiciaj eklezioj, la pastro apartenanta al la dua grado de la eklezia hierarĥio (inter episkopo kaj diakono): la paroĥestro, diakono, aŭ delegita presbitero estas necesa atestanto, por ke la geedziĝo estu valida [2]; (la papo) prezentis sin ĉe tombo de presbitero Varela, kiu eventuale proklamiĝos sanktulo [3].

3.

Administranto de eklezia distrikto en iuj protestantaj konfesioj malakceptantaj specialan episkopan povon.

Kolegio de presbiteroj: ne malŝatu la donacon, kiu estas en vi, donita al vi per profetado, kun la surmetado de la manoj de la presbiteraro [4].

Honortitolo de presbitero² (speciale, la unua inter la presbiteroj de unu sama preĝejo): „La vivo de ĉefpresbitero Abakumo“ estas eminenta verko de malnovrusa literaturo; helruĝaj kaj blankaj fajretoj, lumigitaj ĉe eksteraj surmuraj ikonoj kaj ĉe tomboj de episkopoj kaj ĉefpresbiteroj [5]. preposto