^*par/o ^UV

1.

[par.0o.KOMUNE]

Aro el du objektoj aÅ­ estuloj prezentantaj ian similecon aÅ­ rilatecon kaj konsiderataj kiel unu tuto, nome:

a)

[par.0o.io]

Aro de du samspecaj objektoj destinitaj por kuniĝo: paro da gantoj; paro da novaj glitiloj [1]; paro da makzeloj [2]; paro da belaj flugiloj [3]; ŝia kostumo konsistis el paro da grandegaj kapricaj ŝuoj, […] bluaj ŝtrumpoj kaj el multekolora katuna vesto [4]; [ili] ŝargis kvin parojn da pistoloj [5]; dudek paroj da okuloj ^Marta ; Marta streĉe rigardis laŭvice ĉiun el la paroj da manoj […] ĉe la longforma tablo ^Marta ; ankoraŭ unu paro (sinekdoĥe: laboranto) da manoj estus por ni tre utila ^Marta ; veturi sur sia paro da kruroj (piediri) ^PrV ; du botoj faras paron ^PrV .

b)

[par.0o.iu]

Duopo da samspecaj estuloj: el ĉiuj vivaĵoj […] enkonduku po unu paro […] en la arkeon [6]; en la maniero, kiel la paro diris al si adiaŭ, estis io stranga [7]; juna gefianĉa paro [8]; ama paro [9]; geedza paro [10]; pli tiras virina haro, ol ĉevala paro ^PrV ; por paro amanta ĉiu loketo sufiĉas ^PrV ; bela paro por altaro ^PrV .

2.

[par.0o.MAT]

[11] Matematika objekto, konsistanta el du objektoj prenitaj laÅ­ difinita ordo: oni signas per `(a,b)` la paron konsistantan el `a` kaj `b`; `(a,b)=(b,a)`, se kaj nur se `a=b`; en la paro `(a,b)`, `a` estas la unua termo kaj `b` la dua; la paroj `(a,b)` kaj `(c,d)` estas egalaj, se kaj nur se `a=c` kaj `b=d`; eblas derivi la nocion paro de la nocio aro, identigante `(a,b)` kun la aro `{a,{a,b}}`. duopotermo de parokartezia produto

Rim.: Naciaj lingvoj ofte hezitas, ĉu paro estu duopo aŭ duelementa aro, kaj laŭbezone aldonas „ordigita“ por la unua, kaj „neordigita“ por la dua. Tiun ĉi konvencion sekvas MatVort, sed ŝajnas al ni preferinde konsideri, ke la baza senco estas duopo.

(de paro `(a,b)`) La paro, kies termoj estas en kontraÅ­a pozicio, t.e. `(b,a)`. Oni diras ankaÅ­: inverso de paro.

1.

[par.0a.rilata]

Rilata al paro: tia plendo, rita en ilia para vivo, ne povis venki lian labor-avidon [12]; matenmanĝe, li diskutis pri sia sonĝo kun ŝi, laŭ jam longa para tradicio [13]; grupa aŭ para laboro kun multaj parolebloj [14]; oni protestis kontraŭ la dubinda duobligo de ormedaloj en para artsketado [15].

2.

[par.0a.KOMUNE]

Konsistiganta paron: paraj turtoj; paraj kolonoj.

3.

[par.0a.MAT]

a)

[par.0a.entjero]

^VdE (p.p. entjero) Dividebla per 2: 6 estas para nombro; la malparaj paĝnumeroj troviĝas sur la maldekstraj paĝoj, kaj la paraj paĝnumeroj sur la dekstraj paĝoj [16].

b)

[par.0a.funkcio]

[17] (p.p. funkcio) Tia, ke ĝi alprenas egalajn valorojn ĉe kontraŭegalaj argumentoj: la funkcio `x^2` estas para.

c)

[par.0a.permuto]

(p.p. permuto) Havanta paran ^3.a nombron da renversaĵoj.

[par.ne0a.MAT]

a)

[par.ne0a.entjero]

[18] (p.p. entjero) Ne dividebla per 2: neparaj entjeroj kongruas kun 1 module 2; [ili] uzas kiel aksiomon ke numeroj estas paraj kaj neparaj [19].

b)

[par.ne0a.funkcio]

(p.p. funkcio) Tia, ke ĝi alprenas kontraŭegalajn valorojn ĉe kontraŭegalaj argumentoj: la funkcio `x^3` estas nepara.

Rim.: Ial [20] preferas la formon „malpara“ ĉi-sence.

c)

[par.ne0a.permuto]

(p.p. permuto) Havanta neparan ^1.a nombron da renversaĵoj.

1.

[par.0eco.KOMUNE]

Stato de paro: la poeto ankaŭ meditas pri la propra intimeco – soleco, animaj malvarmoj […], pri amikeco kaj pareco [21].

2.

[par.0eco.MAT]

Eco de io para: pareco de entjero estas ekvivalenta al pareco de ĝia lasta dekuma cifero; la pareco de permuto (identigebla kun la valoro de signumo ĉe ĝi).

(tr)

[par.0igi.KOMUNE]

Kunigi en paron: vian bruton ne parigu miksospece [22]. kupli³, svati¹

[par.0igxi.KOMUNE]

Estigi paron, kunigante du vivulojn aŭ du kongruajn aferojn: la du afiŝoj pariĝas belege kaj simetrie kaj logos atenton al via butiko [23]; paro pariĝas en parko [24]; en la duobla helico adenino ĉiam pariĝas kun timino, kaj guanino ĉiam pariĝas kun citosino [25]; ĉarme pepas la birdoj, pariĝas, konstruas nesteton [26]; individuoj de diferencaj subspecioj aŭ de rasoj povas pariĝi kaj reproduktiĝi [27]; li havas vere rasistan sintenon kaj ĉesis la rilatojn kun la frato, kiam tiu ĉi dungis la malajsian ĉininon kaj pariĝis kun ŝi [28]; alkoholaĵoj devas ĉiam pariĝi kun io por manĝeti [29].

[par.0ulo.KOMUNE]

Homo rigardata kiel ano de portempa aŭ konstanta paro: li estis mia parulo en la balo; ni, sekve de eknaskiĝinta sentimento, donas al la trovita parulo ĉiun nian eston kaj havon kaj dediĉas nin tute al tiu [30]; aperis amuza demando pri du remiloj, unu el kiuj estas remilo simpla kaj la alia ĝia parulo: ĉu […] la verkisto atribuis al tiuj objektoj inajn kaj virajn trajtojn [31]? partnero^1.b, fianĉo

[par.0ulino.KOMUNE]

Inseksa parulo: nun ŝi rajtus kunvivi kun li kiel lia permanenta parulino [32]; ŝi havigis al si amanton, kiu tamen rifuzis alpreni ŝin kiel konstantan parulinon [33].

Paro, konsistanta el du punktoj. ekvipolenta.

Du versoj kune, formantaj poemeton aŭ parton de pli longa poemo: okulfrapas […] versparo de Adiaŭ Paris!: ... en la koro restas nun ⫽ cikatro inter sen kaj kun ... [34]; antaŭ ĉiu Printempa Festo, Ĉina Novjaro, ĉinoj faras versparojn kaj gluas ilin ĉe la pordoj [35]. distiĥo, versduo, versduoporimo

[par.blinda0igo.MOR]

Aranĝita renkonto inter du pariĝo-dezirantoj, kiuj antaŭe ne konis sin: „ne temas pri blinda parigo,” Jesika urĝis „ni simple estos en grupo” [36].