^*svat/i ^UV

(tr)

1.

Proponi iun al alia persono kiel edzon aŭ edzinon; peti kiel peranto de iu alia la manon de iu: vi farus sensencon ⫽ Forirante, ĉar svati mi havas intencon ⫽ Al vi Zonjon [1]; ĉu vi pripensas reedziniĝi? – kial? ĉu vi venis por svati min? – eble, sed […] la koncerna viro ne estas libera [2].

2.

Sin svati¹ al iu; varbi iun por si mem kiel edzo aŭ edzino: ŝi estis la reĝino de la festo, kaj kie la plej belaj viroj klopodis svati ŝin [3]; nia fratino ankoraŭ estas malgranda, […] kion ni faros al nia fratino, kiam oni svatos ŝin? [4]; svatata de du rivaloj [5]; svatintoj, mielvortaj kaj promesplenaj [6]; neakcepteblaj eksterkastaj svatantoj [7].

Rim.: Por eviti konfuzon ĉe la aŭskultanto aŭ leganto, ni rekomendas uzi tiun ĉi signifon nur kun refleksivo. Ĝi eniris la lingvon parte pro kelkaj neprecizaj tradukoj en UV kaj pro rekta malrekomendo de la origina svati¹ kune kun ĝiaj derivaĵoj en PV pro moraj konsideroj.

Homo, kies profesio aŭ okupo estas proponi aliulojn por edziĝo: la oficiala svatistino venis kun horoskopaj kartoj [8]; kun la helpo de ambaŭ gepatroj, la svatisto fiksas la daton de la geedziĝo laŭ la tradicia kalendaro [9]; kiel „eminenta svatistino“ estas nomumita Liu Jinying de la urbestro [10].

1.

Esti proponata al iu kiel edzo aŭ edzino; esti petata de peranto kiel edzo aŭ edzino por iu alia: ne ĉiu fianĉiĝas, kiu svatiĝas ^PrV .

2.

Proponi sin mem, t.e. sin svati: la kapropieda […] ĉefmilitestro […] svatiĝis pri la malgranda paŝtistino [11]; ekzistis plu neniu, pri kiu li povus svatiĝi, kaj tial li kun hipokrita malestimo ĵuris, ke li ne volas edziĝi [12]; venis nova svatiĝanto je la reĝidino [13].

Formala sinpropono kiel edzo aŭ edzino: ekzistis centoj da reĝidinoj, kiuj akceptus lian svatiĝon kun ĝojo [14].

Proponi sin mem kiel edzo aŭ edzino, ĉu persone, ĉu pere de svatisto: knabinon amis la leon' freneze, sin svatis ĉe la patro [15]; ŝi sin svatis mem, […] ĉu pri ŝia virinec' konscias [16]?