^*ofend/i ^PV

(tr)

1.

[ofend.0i.iun]
en:

Kolerigi aŭ ĉagreni iun malrespektante ties dignon: pardonu, se mi vin nevole ofendis [1]; ofendi la religian senton de persono, havanta alian religion [2]; David sendis senditojn el la dezerto, por deziri feliĉon al nia sinjoro, sed li forofendis ilin [3]; Eduardo estas tre ekkolerema kaj venĝema, kaj lin ofendi estas danĝere [4]; se iu vin ofendis, mi vokos lin al duelo ^Marta ; se iu ofendos vin, […] la bastono […] dancos sur iliaj dorsoj [5]; li timus obstinante ofendi sian ĉarman flegistinon, li ne insistis [6]; ofendas ŝiajn okulojn la vidaĵo de ilia geedza senĝeneco [7]; muso la katon ĉiam ofendis ^PrV . aflikti, indignigi, skandali, ŝoki, vundi

2.

[ofend.0i.ion]
en:

(figure) (malofte) Malobei sciencan regulon, paroli malkonforme al komuna scio: kiam la logiko ne donas al ni respondon tute klaran kaj senduban, kiu ne ofendus nian lingvan senton, ni devas peni konformigi nin al la ekzistantaj kutimoj [8]; leĝa rajtigilo estas necesa por vendi aŭkcie, sed farante ĝin inverse, li evitis ofendi kontraŭ la leĝo [9]; posteno-nomoj, kiuj ne indikas sekson […] ne ofendas kontraŭ la nova leĝo [10]; preciza kalkulado montros, ke ĝi ne estas realigebla per sumo, kiu ne ofendas prudenton [11]. kontraŭi, malobei, malrespekti, rompi, transpaŝi

[ofend.0a.PSI]
en:

Ĉagrena, malrespekta al ies digno: neniam mi toleros […] tian ofendan malrespekton viaflanke [12]; vojo nenatura, ofenda kaj maljusta [13]; la kuracisto […] ekatakis per la plej ofendaj vortoj [14].

Tio per kio oni ofendas: saĝulo ignoras ofendon [15]; kondamnitaj pro ofendo de la religio [16]; sentante la pezon de la ofendo, Ramzes komprenis ankaŭ, ke li ne povas tuj ĝin venĝi [17]; tremante de timo kaj ofendo, la juna vidvino […] forte ĵetfermis post si la pordeton ^Marta ; al li ne mankas defendo kontraŭ ofendo ^PrV . bato, vundo

(tr)

[ofend.0eti.PSI]
en:

Ĉagreni iun, malrespektante ties guston aÅ­ plaĉon: sentante sin ofendetita, ŝi respondis malvarm[e] [18]; tiu vorto ofendetas miajn orelojn; ofendeta koloro, voĉo. inciti¹, piki^2.a

[ofend.0igxema.PSI]
en:

Facile ofendiĝanta, koleriĝanta pro ofendoj; pikiĝema: juneco estas arda, arda kaj ofendiĝema [19]; mi estas suspektema kaj ofendiĝema kiel ĝibulo aŭ nano, sed mi efektive havis minutojn, dum kiuj oni povus min vangofrapi, kaj mi eble eĉ ĝojus pro tio [20].

(ntr)

[ofend.0igxi.PSI]
en:

Malkontenti, koleri pro ies malrespekta ago: eĉ se ĉiuj ofendiĝos pro vi, mi neniam ofendiĝos [21]; ne ofendiĝu pro la stranga maniero, en kiu mi prezentas min al vi [22]; mi ofendiĝis de tio, kion vi diris al mi kaj mi respondis per malĝentilaĵo ^Marta ; ne ofendiĝu pro tio, ke mi ne povas malkaŝe paroli pri ĉi tiuj demandoj [23].

[ofend.0igxo.PSI]
en:

Kolero pro ies maldeca, malrespekta ago: voĉo, en kiu oni sentis ofendiĝon [24]; en voĉo de Alice miksiĝis la kaŝita ofendiĝo, fiereco de l’ ofendita virino kaj la profunda amsento ^Metrop ; li postulas rehonorigon pro sia persona ofendiĝo [25].

[ofend.sen0a.KOMUNE]
en:

Kiu ne celas, ne kaŭzas ofendon: estu sinceraj kaj senofendaj [26]; la blondulino ankaŭ ĝuis la situacion, ŝiaj vangosulkoj pliprofundiĝis, kaj ŝi rigardadis Donaldon senembarase kaj senofende [27].