^*eminent/a ^UV

1.

[eminen1.0a.iu]

(iu) Supera, distinginda pro sia rango, merito, talento aŭ scio: eminenta oratoro, profesoro, sciencisto; la plej eminenta en la procesio estis altranga ekleziulo [1]; Naomi havis parencon de ŝia edzo, viron eminentan [2]; unu el la plej eminentaj reĝaj princoj [3]; mi neniel malsuperas la plej eminentajn apostolojn [4]; la sanktulino de lia hejmo kaj de lia infaneco, la nobla dukino de Turingio, la alte eminenta sinjorino, mem iradis en la plej malriĉajn lokojn, kaj alportadis al la malsanuloj konsolon [5]; Kandid havas multe da legantoj […], eĉ plej eminentaj literaturistoj relegas ĝin pro plezuro kaj distro [6]; eminentaj junaj artistoj deklamis poemojn [7]; eminenta ŝuldanto ― malbona paganto ^PrV . digna, fama, glora, merita, renoma, unuaranga

2.

[eminen1.0a.io]

(io) Supera, distinginda pro sia altkvaliteco, elstara, rimarkinda: eminenta pozicio [8]; eminenta deveno [9]; viaj meritoj ne estas verŝajne eminentaj [10]; ĉi tiu lingve, stile kaj kritike eminenta revuo estis dum longaj jaroj la publika debatejo pri literaturaj problemoj [11]; [la] branĉon de alta cedro […] Mi plantos ĝin sur monto alta kaj eminenta [12].

[eminen1.0ulo.KOMUNE]

Persono eminenta: po unu viro el ĉiu tribo de iliaj patroj sendu, ĉiu estu eminentulo inter ili [13]; esprimis sub mia adreso sian favoron por la afero Esperanto […] al multaj diversaj sciencaj eminentuloj [14]; pri multaj el niaj frujaraj eminentuloj mankas al ni biografiaj informoj [15]; iuj personoj estas eminentuloj en ĉiuj okazoj, aliaj estas eminentuloj nur en difinitaj medioj [16]; la oratoro devas precipe turni sin al la eminentuloj en la plej signifaj partoj de sia parolado [17]; diru tie al ĉiuj diversaj eminentuloj, senatanoj kaj admiraloj, ke jen via Ekscelenco, aŭ Princa Moŝto, en tiu kaj tiu urbo loĝas Pjotr Ivanoviĉ Bobĉinskij [18]. eminenco, gravulo, korifeo, moŝto, heroo

[eminen1.0ularo.KOMUNE]

Tuto de la eminentuloj, elito: jen ni eminentularo de l’ mondo marŝas per firma, samritma paŝo […] al ia-ajna makabra ideo [19]!

[eminen1.mal0a.KOMUNE]

Kiu ne eminentas, ne distingiĝas; ordinara, duaranga¹, obskura³: li iris en la kastelon, sed ne en la festosalonon, ― por tio li estis tro maleminenta, li povis eniri nur en la servistejon ^Fab3 ; la altkvalita servistaro, kiu paradis en silkaj ŝtrumpoj, […] tute rigidiĝis de teruro, ke tia maleminenta persono kuraĝas sidi meze de ili ĉe la tablo ^Fab3 ; mi dissendis provan ĉapitron al eminentaj (kaj maleminentaj) geesperantistoj [20].