^*deviz/o

[deviz.0o.HER]

Sentenco montranta principon de konduto adoptitan kiel distingilon de privata persono, firmao, korporacio, ofte skribitan sur insigno aŭ blazono: mia devizo ĉiam estis: „la homo mem devas ĉion al si ellabori“ ^FK ; nun al mia deviz’! „Adiaŭ kaj memoru min!“ ^Hamlet ; ilia amata devizo estis: ĉio sur sian ĝustan lokon! [1]; oni devas manĝi sian panon en ŝvito de sia vizaĝo, tia estis ŝia devizo [2]; fremdlingve sonis la Dana devizo: per leĝo oni devas konstrui landon [3]; la devizo de la ideaj Esperantistoj […] estas: ni deziras krei neŭtralan fundamenton, sur kiu la diversaj homaj gentoj povus pace kaj frate interkomunikiĝadi […] [4]; kompato estu de nun nia devizo [5]; „laboristoj ĉiulandaj unuiĝu!“ baldaŭ poste jam fariĝis devizo de l' amasoj ^VivZam ; la granda duko de Nerbia […] havas sur la ŝildo, kiel emblemon, asparagon kun la jena devizo: „Mia sorto rampas“ [6]; la burĝaro estas tute certa, ke venkos tiuj brilantaj sur la centraj stratoj devizoj de iliaj partioj (vd slogano) ^Metrop . epifonemo, epigrafo, pasvorto, proklamo

Rim.: Alie ol maksimon, devizon oni pretendas publike. Moto, ofte uzata sinonime, tamen pli rilatas al certa temo aŭ kunteksto.