^*ŝpruc/i ^PV

(ntr)

1.

Elĵetiĝi plurdirekten fontane, multgute, mult-ere: ŝia sango ŝprucis sur la muron [1]; la akvo ŝprucas alte super nin [2]; la ŝtalo ekfrapis la fajroŝtonon tiel, ke fajreroj ekŝprucis [3]; purpurruĝaj angiloj, el kiuj ĉe ĉiu moviĝo ŝprucis bluaj fajreroj, ludis malsupre en la akvo [4]; la anasido […] en sia timego enflugis ĝuste en pladon kun lakto, tiel ke la lakto ŝprucis ĉirkaŭen [5]; mi turmentas min tiom, ke al mi preskaŭ la sango elŝprucas el sub la ungoj [6]; malgranda ĝardeno, en [kies] mezo ŝprucis fontano [7]; [li] almetis la torĉon, tuj ŝprucis granda flamo [8]; se malfermi malgrandan kaŝan flankan pordon, en la okulojn ŝprucas la suno ^Metrop .

2.

(figure) Etendiĝi, ĵetiĝi dise plurdirekten kvazaŭ gutoj, flamoj ks: de ĉiu monteto ŝprucis malhela arbareto de akacioj, sikomoroj kaj tamarindoj [9]; brufermiĝis la pordoj, ŝprucis la ridoj kaj la ĝojaj salutaj ekkrioj [10]; mi estus feliĉa, se […] iom da tiu amemo povus ŝpruci ĝis mia persono [11]; li esperis, ke rebrilo de tiu nobela titolo ŝprucos sur lin [12]; naŭziga kraĉaĵo, kiu ŝprucis sur ŝiajn sentojn kaj malpurigis ŝiajn memorojn [13]; konstante sur min ŝprucas la malbeno [14]! la spriteco […] elŝprucas el li [15].

3.

(evitinde) Ŝprucigi: Sub benko katon mi ekvidis, ⫽ Sur ĝin mi ŝprucis el botelo [16]; balenoj ŝprucis akvon el la truoj de siaj nazoj supren, ke ĝi elrigardis ĉirkaŭe kiel centoj da fontanoj [17]; ŝprucu sur ilin nur unu solan guton de tiu ĉi trinkaĵo [18].

(sonimito)

Sono de elpremiĝanta fluaĵo: ŝpruc'! plumingo elsaltis el la fingroj de dormema Zbiĉjo [19].

(tr)

Igi ion ŝpruci: fontoj, ŝprucigantaj akvon [20]; duonon de la sango li ŝprucigis sur la altaron [21]; la fonto elŝprucigas el la sama aperturo dolĉan akvon kaj maldolĉan [22]; la ĉeestantaj virinoj ŝprucigis sur ŝin vinagron [23]; (figure) [li] ŝprucigis tiajn alegoriojn kaj kaŝitajn sencojn, ke ŝajnis, ke oni neniam divenos la veron [24]; ŝprucigu fajron kaj morton el viaj okuloj — min amuzas la kolerego de virino [25]; en mia plena malespero mi ŝprucigis al ili la gason, esperante, ke mi povas ilin fuĝigi [26]. aspergi, duŝi, elĵeti, kraĉi, vomi

Ilo aŭ aparato por ŝprucigi likvaĵon: kelke da homoj […] per ŝprucigiloj malsekigis la arbojn [27]; la dio de dormo per sia sorĉa ŝprucigilo aspergis ĉiujn meblojn [28]; ĉie en la ŝipo troviĝas kameraoj, ŝprucigiloj, fum- kaj fajro-detektiloj [29]; kortizonaj naz-ŝprucigiloj [30]; kiam lia ŝprucigilo funkciis tuj, pro troa ekscitiĝo, eĉ antaŭ ol penetri, […] ŝi sciis redoni al li kuraĝon, […] la duan provon ŝi ŝatis: helpante lin sukcesi, ŝi faris el li viron [31]. akvumilo, aspergilo, ajuto, duzo

(ntr)

Rapide, forte elflui al ĉiuj direktoj: la akvo disŝprucadis sur la korton [32]; ilia sango estos disŝprucigita kiel polvo [33]; la ondoj amase kuris el la profundaĵoj kaj disŝprucis kun ĝemo ĉe la bordoj [34]; ĉiuflanken disŝprucis homa cerbo, torente fluis la sango [35]. eksplodi

(tr)

Rapide kaj forte enigi fluaĵon en ion: Duponto, laŭ la konsiloj de la kapitano, enŝprucis sub ĝian haŭton malfortan kvanton da morfina solvaĵo [36]; baterioj vomantaj la kuglaron, [per] akra pinto enŝpruciganta[j] la morton per eta grateto [37]. injekti