^*plor/i

(ntr)

Montri sian doloron larmante kaj ĝemetante: li demandis ŝin […] pro kio ŝi ploras [1]; unu floras, alia ploras ^PrV ; plori pri siaj pekoj; plori pri la morto de infano; ŝi ĵus mortis, la maljuna homo estis tre ekscitita kaj ploris kiel infano [2]; Jakob kisis Raĥelon kaj laŭte ekploris [3]; tio estas larmoj ploritaj duonon da jarcento antaŭe [4]; ofte kantas la buŝo, kiam ploras la koro ^PrV ; (poezie) la vento kisis la arbon, kaj la roso ploris larmojn pri ĝi [5]; (figure) la vento ploras (ĝemas, muĝas, hurlas). lamenti, plendi, vei

Esprimo de doloro per larmoj, ĝemoj: de plendo kaj ploro ne foriĝas doloro ^PrV ; amiko en ĝojo kaj ploro ^PrV ; li […] petegis lin kun ploro [6]; ne sufiĉas ploro al kreditoro ^PrV ; atentu mian ploron, ĉar mi tre senfortiĝis [7]; mi apenaŭ povis deteni min de ploro [8]; la rido ja similas al ploro [9]; plorakiri pardonon.

Ema, facile transiranta al plorado: aŭdinte la ploreman paroltonon de Ŝjangzi, li cedis [10]; mi trovis telefon-mesaĝon de nia plorema, apenaŭ kohera, forte timigita filino [11].

Kompatinda, malfeliĉa, bedaŭrinda: vere plorindaj estas la malfeliĉoj en la mondo [12]; la faraono […] vidas la plorindan staton de Egipto [13]; hu-u-u! kaj tio estis ploreginda afero [14]; priplorinda situacio [15].

Virino, kiu profesie partoprenas en funebroj, kunplorante kaj lamentante: serĉu kaj voku ploristinojn, ke ili venu, sendu voki lertulinojn en tia afero, ke ili venu [16]; la dancistinoj fariĝis ploristinoj, kaj anstataŭ danci, ŝiris siajn harojn, kio ankaŭ alportis al ili profiton [17]; la ploristinoj – Ho nobla vojaĝanto, kiu direktas siajn paŝojn al la lando de la eterneco, kiel rapide oni forŝiras vin de ni [18]! en ĝi stertoras veoj, lamentas ploristinoj... [19]

(tr)

Plori, priplori eksan, perditan aferon: ne pensu, ke mi postploras pasintecon [20].

funebri

(tr)

Afliktiĝi pro perdo de...: Samuel mortis, kaj ĉiuj Izraelidoj lin priploris [21]; ŝi iris kune kun siaj amikinoj kaj priploris sian virgecon [22]; li nur laŭte eldiris sian opinion, priploris sian sorton [23]; ni aliaj povas priplori la situacion, sed ĝi estas tia: la sola ekstrem-potenco povas agi tute laŭ propra bontrovo kaj kontraŭ la interesoj de l' tuta cetera mondo [24].

(ntr)

Plorĝemi: ŝi ĝemploris tiel, ke eĉ ŝtono […] devis moliĝi [25]; li plorĝemis kaj ne povis fini [26].

(ntr)

Plori sufiĉe, tiom kiom oni bezonas, ĝis certa faciliĝo kaj malafliktiĝo: Elke ĵetis sin al la brusto de la edzo, satploris kaj ne plu estis sola kun sia doloro [27]; la virino satplorinte daŭrigis: […] [28]; restinte sola, Anfisa satploris kaj enlitiĝis post la unua horo nokte [29].