^*ve ^PV

(ekkrio)

1.

Kia malfeliĉo!: ve al ni, ni estas ruinigitaj [1]!

2.

Malfeliĉe al...!: ve al la popolo peka, [...] al la idaro krima[2]; gardu vin [de…], alie ve al vi [3]! ve al la venkitoj! ve al vi estos, se vi […] faros malkontentan mienon [4]; ve al la patro, kiu la konsilojn de pli alta saĝeco neniigis per dorlotado [5]!

Doloranta, malfeliĉiga: nedireble veaj krioj entranĉis tiun histon mian [6]; ekaŭdiĝis veaj ĝemoj [7].

(x)

Ekkrii, soni vee: vi kaptas per la mano vian piedon kaj veas [8]; [li] komencis vei sian sorton [9]; [li] veis, ke la problemoj kaj defioj estas ege grandaj [10]; du sklavoj veante, lamante marŝadis laŭ la [strato] [11]; veis kavvanga fantomo intere [12]; rakontu ion! – mi veis [13]. ĝemplori, hurli²

Plenda ekkrio: lamentoj, ĝemoj kaj veoj [14]; la unua Veo jam pasis; jen post tio venas ankoraŭ du Veoj [15]; eĉ ŝtonon tuŝus tiuj veoj [16]; post kelkaj sekundoj da ŝoko, veo kaj nekompreno [17]; la ekonomiaj veoj de antaŭ kelkaj jaroj [18].

Hejmsopiro: tiu loganta hejmveo al la maro [19]; mia koro estas tute konsumita de hejmveo [20].

Ekkrio esprimanta samtempe surprizon kaj doloron aŭ bedaŭron: kaj ho ve, mortas saĝulo egale kiel malsaĝulo! [21]; ho ve, ho ve!, ĝemis la malgranda Niko interne de la sako, li sin turnadis tien kaj reen, sed li ne povis malligi la ligilojn [22]; ho ve, [ili] multe laboris por nia afero kaj ne povas vidi la fruktojn de siaj laboroj [23]; ŝi volis esti instruistino, sed ho ve! iom tinti sur fortepiano ŝi povas kaj france ŝi eĉ parolas ne malbone, sed kiam ŝi volis komenci instrui, ŝi tute ne taŭgis ^Marta .