^*ador/i ^PV

(tr)

1.

Respektegi kaj honoregi kiel dion: ne adoru iliajn diojn kaj ne servu ilin, […] sed frakasu ilin kaj detruu iliajn statuojn [1]; ili faris al si fanditan bovidon kaj adorkliniĝis al ĝi [2]; ili ne buĉu plu siajn oferbrutojn al la demonoj, kiujn ili malĉaste adoras [3]; li faras […] idolon kaj adoras ĝin [4]; vivanton ni malhonoras, mortinton ni adoras ^PrV . apoteozi, kulti

2.

(figure) Honoregi kvazaŭ dion aŭ diaĵon; pasie inklinegi al iu aŭ io: mi adoras la ĉampanon [5]; homo esperon senĉese adoras [6]; mi adoras virinojn! ili estas la diinoj de mia koro ^Marta ; ŝi rekonis tiun elektroplenan okulfajron, kiu adoris, kiu petegis, kiu ordonis [7]; la kronprinco[n…] la armeo adoris [8]; pasigi tutan duontagon en la arbaro […ho kiel], mi adoras la arbaron [9]; vivanton ni malhonoras, mortinton ni adoras ^PrV ; kiu mem sin adoras, nenion valoras ^PrV . amegi, ardi⁴, ŝati

1.

Tiu, kiu religie adoras¹: mi malamas la adorantojn de vantaj idoloj [10]; veraj adorantoj adoros la Patron laŭ spirito kaj vero [11].

2.

Tiu, kiu pasie amas kaj respektas, adoras²: kolektiĝas la adorantoj de Kama, nia pastrino [12]; adorantoj de Thorwaldsen [13]; nu, diris Stella, […] elserĉu la pekulon […] kaj starigu lin en la vicon de miaj adorantoj [14]; ŝia humila adoranto opiniis, ke for de ŝia ĉeesto la tempo pasas vere tro malrapide [15]; ĉiu abomenaĵo trovas sian adoranton ^PrV .

1.

Tio, kion iu adoras¹: vero, jen la adoraĵo de l’ derviŝo (…) tion li adoris, tio estis lia sanktaĵo kaj ĉio… [16].

2.

Tio, kion iu adoras².

idolo