¹kult/o ^PV

1.

Religia ceremoniaro, diservado, plenumo de rito: Ramzes […] konvertiĝis al la kulto de la diino Istar [1]; [li] parolis kun fervora elokventeco pri la pureco kaj la beleco de la origina Jehova-kulto [2]; nekonata al li kaj mistera kulto al Kristo [3].

2.

(figure) Respektego, kvazaŭreligia adorado: la plej agrabla kulto estas la plezuro, la plej dezirinda ofero la amo [4]; li dediĉis al la du orfinoj kaj precipe al Reĝino kulton, kiu altiĝis ĝis adorado [5]; la muzikemaj membroj de nia familio ĝuas la bruan kulton de Wagner [6]; Dresdeno […] havas kvazaŭ kulton por li, neniu povas tiel facile, kiel der Herr Baron von Kirsanov, ricevi bileton en la kortegan kapelon [7]; amo trakuris lin, kiel fajro, […] miksita kun ia stranga sento de sopiro, adoro, kulto kaj pasio [8].

(x)

Honori per kulto, adori: kulti Dion; la sinagogo mem havos sian lokon precize tie, kie oni dum jarcentoj kultis kristane [9]; (figure) [li] komencis simple preskaŭ kulti ŝin en la animo, kiel iun superhoman estaĵon [10]; (figure) por alpreni kredon paganan, ŝi certe kultus unuarange al tiu unuaranga beno de l’ soluloj: la dio Telefono [11]. apoteozi, glori, omaĝi

Kulto, adoro de idolo: iradi en diboĉoj, voluptoj, vindrinkado, brufestenoj, ebrieco, kaj abomenaj idolkultoj [12]; la urbego Babel kun sia brua interpuŝiĝado kaj kun sia idolkulto ne allogas min [13]; celo de ilia militiro estis, elradikigi la idolkulton de la Ĥamidoj kaj Kuŝidoj [14].

Troa idealigo kaj laŭdado de regnestro, grupestro aŭ ajna gvidanto: komenciĝis eksterproporcia personkulto ĉirkaŭ Zamenhof – „Nia Majstro“ [15]; domaĝa estas certa personkulto ĉirkaŭ Ivo Lapenna [16]; la fia usona plutokratio ŝajnas al mi malpli abomena ol la iraka personkulto [17]; la Malvarma Milito, la kreskanta influo de la soveta personkulto, la histeria ĉasado de „titoistaj agentoj“ kaj, ne malplej grave, la kampanjo kontraŭ kosmopolitismo kaj cionismo (!) – ĉio kaŭzis, ke ankaŭ la Esperanto-Movado devis unue submetiĝi kaj fine silenti [18].