tribunus/o PIV1 tribunusoserĉi 'tribunuso' [tribunus.0o] 1.[tribunus.0o.pleba] En Romio, oficisto elektita de la plebo, por defendi ties rajtojn kontraŭ la senato kaj la konsuloj (pleba, popola tribunuso): (figure) krom popola „tribunuso“ li (Majakovskij) estis ankaŭ homo, ema al kompato por la malfeliĉuloj [1]. 2.[tribunus.0o.MIL] Romia oficiro: la tribunuso de la kohorto [2]. 1. Estelo: V. Majakovskij: Per voco plena (Recenzo), Literatura Mondo, 1931:72. Mihail Bulgakov, trad. Sergio Pokrovskij: La majstro kaj Margarita, ĉap. 2a beloruse: трыбун france: tribun pole: trybun (ludowy) ruse: трибун ukraine: трибун administraj notoj