^*pacienc/o ^PV

[pacien.0o.PSI]

Forto, kapablo, virto trankvile elteni:

a)

atendadon – ekzemple de iu aŭ io malfruanta, aŭ de evento, kies momento de okazo ne estas konata: havi, perdi la paciencon; li ne havis plu paciencon aŭskulti la plendojn [1]; atendinte kun pacienco li atingis la promeson [2].

b)

antaŭvideblan malbonon – do atendadon de ties esperebla fino: vi pacience eltenis en la daŭro de dudek jaroj malgraŭ la multaj atakoj kaj malagrablaĵoj kiuj al neniu el vi mankis [3].

c)

pezan laboron – do atendadon de ties esperebla rezulto: per pacienco kaj fervoro sukcesas ĉiu laboro ^PrV ; ili perdas ĉian paciencon, ĵetas la laboron kaj jam plu ne montras sin antaŭ la publiko [4].

[pacien.0a.PSI]

Havanta paciencon.

infera, obstina, ŝtala

(ntr)

[pacien.0i.PSI]

Trankvile elteni, persisti, esti pacienca: (frazaĵo) Dio longe paciencas sed severe rekompencas ^PrV .

esperi, indulgi.

[pacien.mal0a.PSI]

Ne havanta, perdinta la paciencon: la princo malpacience rigardis al la maldekstra flanko, de kie li vane atendis la alvenon de Mentezufis [5].

[pacien.mal0o.PSI]

Malkapablo por longe elteni sen reago: la homo konsistas el malpacienco [6].

(ntr)

[pacien.sen0igxi.PSI]

Post paciencado ne plu elteni, incitiĝi: pri la hejma vivo li senpacienciĝis [7].