obsed/i ^PV

(tr)

[obsed.0i.PSI]
en:

Preme okupi la spiriton; trude ekkapti la atenton: li batalis, sed li ne povis venki la kompaton, kiu obsedis lin ^LGA ; la ombroj kaj memoroj pri Solferino lin tute obsedis, sed ili nun ne inertigis lin ^KKr ; min obsedas la tento kaj mi emus frapi mian kapon ^SatirRak ; foje li leviĝis subite kaj intense, tiel ke oni povis kredi, ke iu dio obsedis lin ^VRA ; tiel obsedata ŝi estis pri sia revoluciismo, ke ŝi ŝajne ne suspektis, kion implicas lia nuna demando ^ChC ; obsede mi ripetas tiun frazon [1]; kvar vortojn, kies celon kaj signifon li […] facile retrovos, se li ĉesos sin obsedi cerbumante pri tio ^MMa . ekposedi², hanti, persekuti, sieĝi

[obsed.0o.PSI]
en:

Tio, kio obsedas, fiksa ideo: sur l' ekrano / tricentfoje ĉiutage la tirano / sin altrudis kvazaŭ sonĝ-obsed' [2]; ŝia obsedo pri viroj, ŝiaj ŝablonaj diroj pri la vira sekso impresis malnature ^ChB ; kial ĉiuj acerbaj kaj vitriolaj frazoj pri morto, forpaso kaj pereo? – kredeble temas pri persona obsedo ^MMa ; mi menciis la francan obsedon pri la „ĝusta termino“ ^BonaLingvo . fanatikeco, fiksa ideo, manio, monomanio, maroto

[obsed.0ato.PSI]
en:

Persono, kiun io obsedas: obsedatoj de sonĝa kalifujo, kiuj revas paradi en Mosulo [3]; bando de obsedatoj rasistaj [4]; ŝajnis utopia aŭ paranoja deliro, frukto el la pli malpli halucina imago de la obseditoj [5]. fanatikulo