^*kroĉ/i^UV

(tr)

Kapti kaj fiksteni per io hokforma (kaj ofte pika) aŭ ĉirkaŭprena: kroĉi boaton per hokstango^PIV1 ; la dornoj kroĉas la pasantojn; liaj manoj kroĉis la randon de la boato^PIV1 ; (figure) sed ruĝpunkta kaptuko, volvita ĉe la kapo de unu, kroĉis kaj tenis lian atenton [1]; (figure) kroĉi sian rigardon sur iun^Z ; (figure) ĝuste tiu pravigo de sia vivo kroĉis kaj ne lasis lin antaŭen kaj pleje turmentis lin [2].

a)

[krocx.0i.cxene]

Momente aŭ daŭre kunigi du objektojn, enigante elstaran parton de unu en la alian: kroĉi vagonon kun lokomotivo; (figure) ŝi kroĉis sian rigardon en tiun de sia amato; en kelkaj programlingvoj la operacio „+“ ebligas kroĉi signoĉenojn: „abc“ + „def“ = „abcdef“. fiksiagrafi, ligi, glui.

b)

[krocx.0i.implike]

Preterpase tuŝi kaj implikiĝi aŭ difekti: lia aŭto kroĉis mian bufron^PIV1 .

c)

[krocx.0i.pendigi]

Pendigi per hoko, pinglo ktp: kroĉi ordenon sur la bruston; kroĉi pentraĵon ĉe la muro.

Rim.: Se la hoko nek trapikas nek fikstenas la kroĉataĵon, oni prefere diru pendigi: lia propra poŝhorloĝo estis ŝtelita for de la hoko, sur kiu li ordinare pendigis ĝin [3]; pendigi mantelon sur hoko [4]. Tial mi opinias strangaj kaj evitindaj la PV-PAG-ajn ekzemplojn kiel kroĉi sian ĉapelon, veston. [Sergio Pokrovskij]

Vole aŭ nevole sin kroĉi al, aliĝi: lia maniko kroĉiĝis al najlo kaj li perdis la liberon de movoj; la infanoj kroĉiĝis al la basko de la patrino; ŝi kroĉetiĝis je mia vesto^Z ; kroĉiĝi per siaj manoj^Z ; (figure) malgranda vilaĝo kroĉiĝis al la deklivo de l' monto^B ; li ankoraŭ pli kroĉiĝis al tiu virino^B ; kroĉiĝi al io (persisti aŭ obstini pri io); kroĉiĝi al malnova kutimo.

1.

[krocx.0ilo.hoko]

Hoko por pendigi aŭ alkroĉi objektojn: vestkroĉilo; kroĉilo por trenĉaro. agrafo, krampo

2.

[krocx.0ilo.cxiro]

Organo per kiu grimpanta planto aŭ besto sin kroĉas al apogo. ĉiro

(tr)

1.

[krocx.al0i.alfiksi]

Alfiksi, aligi al: ŝi sin alkroĉis al lia mantelo^Z ; (figure) Dio alkroĉos al vi la peston^Z ; pro diversaj kaŭzoj, mi devis alkroĉi tiujn finiĝojn ne disigeble al la radiko^Z ; ĉiuj okuloj sin alkroĉis al li; ili alkroĉas al si simpation.

2.

[krocx.al0i.pendigi]

Pendigi ion de kroĉilo.

Rim.: AnkaÅ­ ĉi tiun sencon ² mi opinias francaĵo (se temas pri simpla pendigo). [Sergio Pokrovskij]

1.

[Mankas mrk por aldoni tradukojn]

Alteniĝi: hedero alkroĉiĝas al muroj.

2.

[Mankas mrk por aldoni tradukojn]

(figure) Alligiĝi al: alkroĉiĝi al la paŝoj de iu^Z (neniel forlasi iun); ĉiuj liaj pensoj alkroĉiĝis ĉirkaŭ rememoroj pri ŝi.

(tr)

Malfiksi, malimpliki, liberigi iun aŭ ion for de io: Sidiĝante sur la sofon kaj preterirante la tablon la vidvino kroĉiĝis per nigraj puntoj de sia nigra pelerino al ĉizaĵoj de la tablo. Pjotr Ivanoviĉ leviĝis por malkroĉi [5]; malkroĉi veston de la kroĉilo; (figure) ŝtonego dekroĉiĝis de la monto^Z ; (figure) timulinetoj ĵus dekroĉitaj de la patrina jupo^Z (tute senspertaj).