¹individu/o ^PV

1.

[indivi.0o.KOMUNE]

Ĉiu viva estaĵo, homa, besta aŭ vegetaĵa, rigardata kiel unuo aparte de sia speco aŭ grupo: studi apartajn individuojn [1]; el tiuj lingvoj nur 29 estas parolataj de po pli ol 10 milionoj da individuoj [2]; restaĵoj de tiaj praorganoj estas troveblaj kelkfoje ankaŭ ĉe plenkreskintaj individuoj [3]; Adamo – ĉu tio signifas individuon aŭ personigon de la homaro – preferis propran rezonadon, ol Dian saĝon per rekta revelacio [4]; abelujo enhavas grandan nombron da individuoj, ordigitaj laŭ tri seksoj. ekzistaĵo, estulo, ento, organismo

2.

[indivi.0o.ajnulo]

Persono ne konata aŭ ne nomata (ofte kun fia senco): inter ili tute oportune sidas individuo, tenanta la pipon en la buŝo [5]; en la stato en kiu ni lin vidis, tiu individuo ne povis iri tre malproksimen [6]; la aludita persono estas individuo, kun kiu mi havas kalkulon por saldi [7]; ĉiutage oni vidas du individuojn, kiuj havas nenion komunan, kaj tamen kiuj prezentas fizionomion kaj skribmanieron preskaŭ identajn [8]; Aĥmed ia platnaza, fulgenigra individuo, kiu, ŝajne, venis rekte el la Geheno [9]. figuro¹, ulo

[indivi.0a.KOMUNE]

Propra al individuo, persona, aparta: individua arbitra volo [10]; parolo estas ago individua [11]; neniam la individua vortprovizo egalas al la tuta vortaro de iu lingvo [12]; individua animo nepre devas, laŭ lia filozofio […] esti esence en plenharmonio kun la tutaĵo [13]; agrikultura kamparana kolektivo, plejparte anstataŭiginta en USSR la antaŭan individuan etmastrumon ^Metrop ; individua membro-abonanto de UEA [14]; en 1965 konsiderinde vastiĝis la internacia individua kaj kolektiva korespondado [15]; la artikolo „la“ montras, ke ni parolas pri objekto individue difinita [16]. persona¹, propra¹, subjektiva¹, unuopa

[indivi.0eco.KOMUNE]

La ecaro distinganta individuon de la normo; la inklino elmontri distingan konduton: Mary havis tute alian individuecon ol la edzo [17]; depost tiu tago la individueco de Fradeko malaperis [18]; la teorio povas nur esplori la fundamentajn principojn, […] lasante al la individueco de la artisto larĝan kampon de aktiveco [19]; la individueco de la iniciatinto iamaniere perdiĝas en la komuna lingva aktiveco de la socia grupo [20]. karaktero, propreco¹, signaturo

[indivi.0ismo.POL]

Doktrino, laŭ kiu ĉiu homo devas agi kaj vivi por propra, individua celo, sendepende de aliaj homoj kaj konsenti al la sociaj necesoj kaj al kunagado nur laŭ propra decido: pro sia individuismo, la unuaj esperantistoj kontraŭstaris al ia pli firma organiziĝo, time atendante de tio aŭtoritatecajn ŝanĝojn en la lingvo [21]; el la etburĝoj, kun sia tipa individuismo, kiuj aliĝis nun al la Movado, multaj kompletigis per Esperanto sian kolekton da manioj [22]; mito, kiun ni kreas pri [tiuj atletoj] kiel gloritaj ikonoj de individuismo [23].

[indivi.0isto.POL]

Adepto de individuismo: la anoj de tiu societo nomas sin individuistoj! ĉu ili ne vidas la paradokson [24]?