^*gorĝ/o ^UV

[gorgx.0o.ANA]

Interna kava parto de la kolo, per kiu oni glutas kaj spiras: teni iun ĉe la gorĝo; gorĝpremi iun (gorĝpreme sufoke mortigi); nia veturigisto komencis kriegi el la tuta gorĝo [1]. vi metu tranĉilon al via gorĝo se vi estas avidulo [2]; la mieltavolo estas dolĉa por via gorĝo [3]; Kluttig malfermis la buŝon, lia gorĝnodo (kp gorĝopomo, adampomo) leviĝis [4]; (figure) la morto jam tenas lin ĉe la gorĝo; ĝi jam staras al mi en la gorĝo (tedegas min) ^PrV .

(ntr)

[gorgx.en0igxi.ANA]

Eniĝi, resti en la gorĝo: ankoraŭ nun, kiam ni parolas pri ĝi, okazas ke la koro bategas, la okulo ploretas kaj la voĉo engorĝiĝas [5].

[gorgx.plen0e.plenvocxe]

(figure) Plenvoĉe: trupeto da viglaj gejunuloj, kiuj plengorĝe kantis [6]; li estas tre gaja, eĉ petolema, ridegas brue, plengorĝe [7].

[gorgx.rugx0ulo.ZOO]

Birdo, specio (Erithacus rubecula) el la familio muŝkaptuledoj (Muscicapidae), kun ruĝkolora kolo: gorĝoj vigle defendas sian ĉasteritorion kie ili trovas insektojn por sin nutri; la Eŭropa ruĝgorĝulo estis unu el multaj specioj originale priskribitaj de Linnaeus en sia verko de la 18a jarcento [9].

Eŭropa ruĝgorĝulo (Erithacus rubecula)
CC BY-SA 3.0  [10]

^PrV

[gorgx.tralavila0on.FIG]

(frazaĵo) Trinki ion, precipe drinki: nu, mi ne diru ebriiĝi, sed tamen mi bone tralavos la gorĝon [11].