^*gaj/a ^UV

1.

[gaj.0a.sente]

(iu) Estanta en viva, facilanima kaj bonhumora stato, kaj montranta sian kontentecon per eksteraj signoj; ridhumora, ĝojmiena: la studento estis gaja kaj ĝoja, ĉarmega homo [1]; sinjoro kun tia gaja vizaĝo, ke [...] li devis esti la plej feliĉa homo sur la tero [2]; kun gaja rideto sur la buŝo ^Marta ; mi ricevis plej gajan humoron [3]; gaja urbo [4] [5] [6]; ni estu gajaj, ni uzu bone la vivon, ĉar la vivo ne estas longa [7]; li [...] vivis tie lukse kaj gaje [8]; ĝoja.

2.

[gaj.0a.gajiga]

(figure) (io) Gajiga: gaja vetero, koloro, spektaklo; pro forta brak', / pro gaja kant' / volonte akceptata [9]; la rakonto ne estas gaja; kaj tio malĝojigis [10]; sur la kameno brulis gaja fajro ^Marta .

(ntr)

Esti gaja: [ili] buĉis tie pacoferojn antaŭ la Eternulo, kaj forte gajis tie Saul kaj ĉiuj Izraelidoj [11]. ridi, plezuri.

Fari iun aŭ ion gaja: gajigi ĉiujn per spritaj ŝercoj; gajigi la lecionon; mi volas gajigi aliajn kaj ankaŭ min [12]; mi konsolos ilin kaj gajigos ilin post ilia aflikto [13]; se iu antaŭ nelonge edziĝis, li ne iru en militon [...] li restu libera en sia domo dum unu jaro, kaj li gajigu sian edzinon [14]; por plezuro oni aranĝas festenojn, kaj vino gajigas la vivon [15]; grimaca gajigista vizaĝo.

Kaŭzanta gajon, bonan humoron, ridon: gajiga spektaĵo; trinki [...] gajigajn trinkaĵojn [16]. burleska, komika, ridiga.

En malbona humoro, ne ĝuanta la cirkonstancojn: senfortiĝintaj korpoj kaj morte malgajaj spiritoj ^Marta ; tiu rigardis sin per tiel neordinare malgajaj okuloj, ke la koro ne permesis al ŝi ekbati [17].

Esti malgaja. funebri.

Malvigla, senplezura spirita stato: For malgajo! Tru-la-la! ― Nun estas majo! [18];

[gaj.G0o.NOM]

Vira antaŭnomo latindevena: Gajo Julio Cezaro; vin salutas Gajo, la gastiganto de mi [19].