^*cit/i ^UV

(tr)

1.

[cit.0i.ripeti]

Laŭvorte ripeti, skribe aŭ parole, vorton, frazon aŭ tekston, fragmenton de iu verko: li citis la militan leĝon kaj novajn ordonojn [1]; ni povus citi tiajn grandajn lumojn, kiel ekzemple Bacon, Leibnitz, Pascal […] ^EE ; ŝi citis de la afiŝoj: „plej fama svedlanda ĵazkapelo el Stokholmo“ ^InfanTorent2 ; vi ofte citis la dirojn de via patro [2].

2.

[cit.0i.mencii]

Aparte signi, montri iun aŭ ion, mencii: Moseo kaj Aaron prenis tiujn virojn, cititajn laŭ iliaj nomoj [3]; kiel argumentoj por sia malĝentila teorio la trezoristo citis la ekzemplon de la ĉefpastro Sem, kiu vivis kiel pentofaranto [4]; ni povus citi kompreneble ankoraŭ multe da aliaj ekzemploj ^FK .

[cit.0ajxo.KOMUNE]

Teksto, diro, kiun oni citas: li nur mistifikas sin mem kaj ceterajn homojn per citaĵoj ^QuV ; por ne longigi per citaĵoj, estu menciita nur […] ^Ret ; la citaĵoj estas el „Leteroj al Herodoto“ [5]; senfine oni povus multigi tiajn citaĵojn de Zamenhof, por ilustri lian lingvan kredon ^VivZam .

[cit.0ilo.TIP]

Interpunkcia signo uzata por limsigni citaĵon: oni distingas citilojn surliniajn («...») kaj eksterliniajn […] (‘...’) [6]; ankaŭ la parolado havas siajn komojn, punktojn, dupunktojn, citilojn, […] komon oni formas per malgranda paŭzeto ^Ret ; enkadrigi vortojn per ironiaj citiloj [7]; la nunaj albanoj ne identas kun la tiamaj loĝantoj de Ilirio (tial mi uzis citilojn) [8]; mi intence metis tiujn difinojn en citilojn, ĉar ne temas nepre pri religio [9].

Citi malĝuste; intence aŭ neintence falsi citaĵon: mia familinomo estis miscitita en la subskribo sub la fotaĵo [10].

(tr)

[cit.re0i.KOMUNE]

Denove, ripete citi: kun laŭdinda malkaŝemo li ankaŭ recitis siajn proprajn vortojn ^Iŝtar ; rutinaĵojn de gastigantino mi daŭre recitis: viŝtukoj tie ĉi, liton oni muntas tiel [11]. deklami